Następne 12 płyt, które według mnie wyróżniły się w drugim kwartale br. Niewątpliwie wśród nich jest James Bay(swoją drogą ma super klubowe remixy do nagrania „Us”), Leon Bridges czy Mrcus Miller 🙂 Brzmieniowo jest różnorodnie jak zawsze przy tego typu publikacjach na moim blogu 🙂 Na pewno są to wciągające dźwięki, którymi warto się zainteresować 🙂

James Bay – „„Electric Light” (Universal Music)

Trzykrotnie nominowany do nagrody GRAMMY, laureat BRIT, multiplatynowy wokalista i autor piosenek James Bay prezentuje nowy album!
– Gdybym miał opisać swój pierwszy album wizualnie, powiedziałbym o płomieniach – powiedział James Bay, opisując debiutancki „Chaos and the Calm” z 2014 roku. – Nowa płyta to dla mnie dźwiękowa i artystyczna ewolucja. Wyobraziłem sobie, że ktoś zapala przede mną 100-watową żarówkę, która staje się coraz większa i większa. Taki był początek „Electric Light” w mojej głowie – dodaje wokalista. Do pracy nad drugą płytą Bay zaprosił Jona Greena oraz Paula Epwortha (Adele, Florence and the Machine).

James Bay zadebiutował w 2015 roku albumem „Chaos And The Calm”, dzięki któremu stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych muzyków młodego pokolenia. Takie utwory jak „Hold Back The River” i „Let It Go” stały się światowymi hitami. Płyta rozeszła się w nakładzie 3,5 miliona, do czego należy dodać 2,7 miliarda streamów na całym świecie. Muzyk był trzykrotnie nominowany do Grammy.

źródło: Universal Music

—

Florence + The Machine – „High As Hope” (Universal Music)

To czwarty albumu Florence + the Machine, „High As Hope”, który jest nie tylko wkroczeniem na nowe terytorium, ale także powrotem do korzeni artystki. To pierwszy album, gdzie wokalistka objęła funkcję współproducentki. Zaczęło się od wizyt w studiu w Peckham, gdzie Florence w odosobnieniu „waliła pałeczkami w ścianę”. Z pierwszym materiałem pojechała do Los Angeles, gdzie pracowała z przyjacielem, Emilem Haynie. Na „High As Hope” trafił imponujący zestaw gości: Kamasi Washington, Sampha, Tobias Jesso Jr, Kelsey Lu oraz Jamie xx. Miks płyty odbył się w Nowym Jorku, a panorama miasta, spokojna i majestatyczna, w dużym kontraście do chaosu otaczającego nas świata, zainspirowała Florence do wybrania właśnie takiego tytułu dla swojego czwartego wydawnictwa.

„High As Hope” to album artystki, która jeszcze nigdy nie była tak pewna siebie. Florence opisuje swoje doświadczenia z czasów dwudziestolatki z perspektywy dojrzalszej osoby. Na album trafiły opowieści o dorastaniu w południowym Londynie, rodzinie, związkach oraz o sztuce. „High As Hope” jest zarazem kameralne i epickie. Florence nigdy nie słynęła z minimalizmu, jednak na swojej czwartej płycie odważyła się o pewnych sprawach opowiedzieć w możliwie jak najprostszy sposób. Szczęście to w końcu nie tylko wielkie, przełomowe wydarzenia. – Na tej płycie jest dużo miłości oraz samotności, ale głównie miłości – przyznaje artystka.

W jednej chwili na „High As Hope” znajdziemy hołd dla Patti Smith, by później móc wysłuchać historii o rozmyślaniach na temat smsa od sympatii. „High As Hope” to zbiór wydarzeń radosnych oraz tych, które mogą doprowadzić do wściekłości. Jednak na końcu radość zwycięża. – Wiadomo, że to zawsze jest skomplikowany proces, a ja na pewno nie rozgryzłam wszystkiego, jednak czuję, że „High As Hope” to dobre odzwierciedlenie miejsca, w którym obecnie się znajduję jako artystka. Czuję, że jestem bardziej szczera, na pewno mam większy komfort sama ze sobą – oznajmia Florence Welch.
źródło: Universal Music

—

Christina Aguilera – „Liberation” (Sony Music)

„Liberation” to szósty studyjny album Christiny Aguilery, jednej z najpopularniejszych artystek muzyki pop, znanej na całym świecie z niezwykłego głosu i licznych przebojów. Pierwszym, promującym nową płytę utworem jest „Accelerate” feat. Ty Dolla $ign & 2 Chainz. W ciągu całej swojej kariery, Christina Aguilera sprzedała ponad 43 miliony egzemplarzy swoich płyt, pięć razy podbiła listę Billboardu swoimi singlami oraz zdobyła sześć nagród Grammy.
Tracklista:
1.Liberation
2.Searching For Maria
3.Maria
4.Sick Of Sittin’
5.Dreamers
6.Fall In Line feat. Demi Lovato
7.Right Moves feat. Keida & Shenseea
8.Like I Do
9.Deserve
10.Twice
11.I Don’t Need It Anymore (Interlude)
12.Accelerate feat. Ty Dolla $ign & 2 Chainz
13.Pipe
14.Masochist
15.Unless It’s With You

źródło: Sony Music

—

Mark Pritchard – „The Four Worlds” (Warp / Sonic Records)

Mark Pritchard powraca na wiosnę z ‘The Four Worlds’, ośmioutworową kolekcją, będącą dźwiękowym eksplorowaniem światów, które po raz pierwszy pojawiły się na ‘Under The Sun’ w 2016 roku.

Nawiązując również do tamtego albumu, Mark po raz kolejny współpracował z uznanym artystą wizualnym Jonathanem Zawadą w zakresie grafiki i wizualizacji. Najważniejszym punktem tej współpracy jest trzynastominutowy film, który pokazuje audiowizualne pejzaże duetu w zupełnie nowy sposób.

Na albumie pojawiają się także niezależni poeci i muzycy, jak psychodeliczna artystka z Kolorado Space Lady w ‘S.O.S’ czy kultowy DJ radiowy z lat osiemdziesiątych Gregory Whitehead w ‘Come Let Us’. Kolekcja niezwykłych instrumentów Marka zawiera również: magiczną piłę w ‘Parkstone Melody II’ i ezoteryczny waterphone w tytułowym ‘The Four Worlds’, który nadaje utworowi zupełnie nowy, Kubrikowski wymiar. Część nagrań została dokonana w schronie przeciwlotniczym w Hamburgu, a praca nad płytą trwała pięć lat.

Aby uczcić nadchodzące wydanie ‘The Four Worlds’ artysta zaprezentował teledysk do najważniejszej piosenki mini albumu – utworu ‘Glasspops’. Jest to demonstracja zdolności Pritcharda do tworzenia atmosfery dźwiękowej za pomocą instrumentacji, emocji i otoczenia. ‘Glasspops’ powstawał w ciągu pięciu lat, aż w końcu znalazł schronienie w przeciwlotniczym schronie Flakturm IV w Hamburgu.

źródło: Warp / Sonic Records

—

Melody’s Echo Chamber – „Bon Voyage” (Domino Rec. / Sonic Records)

Melody Prochet wydała drugą płytę ‘Bon Voyage’. Przynoszący siedem długich utworów, łączy zapierający dech w piersi sopran Melody’s Echo Chamber z dziką dźwiękową ekspansją, gdzie na tle mocnych rytmów w języku francuskim, szwedzkim i angielskim, opowiada o swoich duchowych poszukiwaniach i emocjonalnym uzdrawianiu.

‘Bon Voyage’ to owoc współpracy Melody Prochet z Reine Fiske z Dungen i Fredrikiem Swahnem z The Amazing, gdzie Melody produkując sesję, zachęcała pozostałych uczestników do eksperymentowania, często za pomocą obcych dla nich instrumentów. Gościnnie na płycie pojawiają się Gustav Esjtes i Johan Holmegaard (obaj z Dungen) i Nicholas Allbrook (Pond).

Zapowiadając album, Melody prezentuje nową piosenkę ‘Breathe In, Breathe Out’ i towarzyszący jej teledysk. Animowany film w reżyserii Daniela Footheada zaprasza nas do mistycznego i magicznego wszechświata, gdzie podążamy za pielgrzymem próbującym połączyć się z jego muzą – źródłem inspiracji i światła.

Po powrocie do szkoły muzycznej gdzie uczyła się jako dziecko, w wieku trzydziestu lat postanowiła nauczyć się gry na perkusji. Efektem jest właśnie ‘Breathe In, Breathe Out’ – pierwsza piosenka w której Melody gra na perkusji.

„To dla mnie wyjątkowy utwór” – mówi Prochet. „Zazwyczaj nagrywam z mistrzami perkusji, więc zaakceptowanie mojej dalekiej od ideału gry, ale mającej właściwą intencję, było dla mnie wielką sprawą”.

Prochet z pokazała też prawdopodobnie najdzikszy utwór z albumu – ‘Desert Horse’. To lysergiczne wydarzenie dźwiękowe, które jest zarówno skąpe jak i szalone, zestawiające loopy i wokodery z instrumentami akustycznymi i arabskimi lamentami.

„Ten utwór był potworem” – mówi Melody. „Jest chyba najbardziej rzeźbiony i szalony. Ucieleśnia moją trudną życiową podróż z ostatnich lat, przez moją osobistą pustynię bólu złamanego serca, pragnień, miraży, ruchomych piasków, rozczarowań i starania się być dorosłą kobietą w szalonym świecie. W jakimś sensie jest to dla mnie trochę punkowe.”.

Teledysk do ‘Desert Horse’, którego reżyserem jest Daniel Foothead, kontynuuje animowaną opowieść z ‘Breathe In, Breathe Out’.

‘Bon Voyage’ zanurza się w kolektywną muzyczną duszę Melody i jej szwedzkich towarzyszy tej muzycznej podróży, którzy spotkali się pewnego nieoczekiwanego letniego popołudnia w Angers w 2015 roku. Prochet opisuje członków Dungen jako „bratnie dusze i bezkompromisowo wrażliwe ekstremalne istoty”. Marzyli o wspólnym tworzeniu muzyki, więc Prochet wzięła sprawy w swoje ręce i zimą 2016 roku przeniosła się do Szwecji, aby rozpocząć swoją przygodę. O pracy w lesie Solny, Melody mówi:

„Szwedzka natura pomogła mi oddychać i uspokoiła mnie w czasach niepokoju. Miałam majestatyczny las z jeziorem trzy minuty spacerem od mojego domu. Sesje nagraniowe były przełomem w naszym życiu, ucieczką od naszych frustracji jako młodych dorosłych, rodziców, muzyków i rozgoryczonych żonglerów. To, co się wydarzyło, było rodzajem nowoczesnej, pełnej dwoistości bajki: pięknej i rozczarowującej, szczęśliwej i bolesnej, wewnętrznej i zewnętrznej, dziecięcej i dojrzałej, ale także brutalnej i umiarkowanej. Nie mieliśmy żadnej struktury ani ograniczeń i wyszliśmy poza nasze strefy komfortu”.

Teledysk do ‘Cross My Heart’ jest ostatnią odsłoną bajkowej trylogii w reżyserii Daniela Footheada. Ten otwierający kawałek jest stylistycznie najbardziej rozpoznawalnym utworem na płycie, która w pewnym momencie staje się odyseją opętania dźwiękowego, w której wszystko może się zdarzyć i zwykle się zdarza.

Kiedy indziej ‘Visions of Someone Special’, ‘On a Wall of Reflections’ jest przypadkowym hołdem dla ‘Ford Mustang’ Serge Gainsbourg, zaś ‘Quand Les Larmes D’un Ange Font Danser La Neige’ przynosi jedną z najlepszych w tym roku synergii między perkusją a basem. Kontrastem dla tego jest ‘Var Har Du Vart’, lo-fi folkowy utwór Ejstesa, który Melody nauczyła się w ramach niespodzianki dla przyjaciela.

Jeśli ta płyta jest mieszanką współczesnych wpływów, klucz jest ukryty w czymś znacznie starszym. „Tak wiele nauczyłam się od ‘Boléro’ Ravela” – mówi Melody. „Ciągle słuchasz i myślisz, że to ta sama fraza w kółko odtwarzana, ale nigdy się nie nudzisz, ponieważ za każdym razem jest kilka subtelnych różnic w orkiestracji, która w jakiś sposób oszukuje twój umysł. Uwielbiam ten pomysł. ‘Bon Voyage’ jest ścieżką dźwiękową do powrotu z krawędzi, odgłosu odnowy duchowej i pielgrzymki do zewnętrznych dźwiękowych granic”.

źródło: Domino Rec. / Sonic Records

—

Mark Kozelek – „Mark Kozelek” (Rough Trade / Sonic Records)

88-minutowa podwójna płyta CD została nagrana w hotelach i studiach w San Francisco w okresie od maja 2017 do stycznia 2018 roku. Mark ukończył także prace nad nowym albumem zespołu Sun Kil Moon, w którym jest wokalistą i gitarzystą (zostanie wydany w listopadzie). Wszystkie utwory zostały napisane podczas europejskiej trasy koncertowej Sun Kil Moon w minionym listopadzie. Niektóre utwory zostały nagrane w tym czasie w Europie, a niektóre zostały nagrane w grudniu w San Francisco. Mark ostatnio współtworzył muzykę do filmu reżyserowanego przez Jamesa Franco ‘The Pretenders’, który ma się ukazać tego lata, a także zagrał w niezależnym filmie ‘Passing Through’, napisanym i wyreżyserowanym przez Jasona Massota. ‘Passing Through’ został nakręcony w Butte w Montanie w lutym 2016r. Mark będzie w tym roku koncertował, zarówno solo jak i z Sun Kil Moon, w Ameryce Południowej, Europie, USA i Kanadzie.

źródło: Rough Trade / Sonic Records

—

Johnny Cash – „Forever Words” (Sony Music)

Na tym unikalnym albumie znalazło się szesnaście nowych piosenek skomponowanych przez współczesne gwiazdy muzyki na podstawie poezji legendarnego Johnny’ego Casha.

Johnny Cash i June Carter Cash pozostawili po sobie to, co ich syn John Carter Cash opisuje, jako „potworne zgromadzenie” rzeczy, w tym skarbnicę nieznanych i do tej pory nieodkrytych listów, wierszy i dokumentów stworzonych przez Casha w czasie całego życia.

Producenci John Carter Cash i Steve Berkowitz zaprosili gwiazdorską obsadę muzyków do stworzenia nowych utworów na podstawie ujawnionej po raz pierwszy poezji Casha.

Album „Johnny Cash: Forever Words” to muzyczne dopełnienie bestsellerowej książki „Forever Words: The Unknown Poems”, tomu niepublikowanych wcześniej poezji Casha wydanego przez laureata Nagrody Pulitzera Paula Muldoona. Przy wydawnictwie tym współpracowali również John Carter Cash oraz Steve Berkowitz.

Część piosenek z płyty Johnny Cash: Forever Words to bezpośrednie inspiracje materiałami z tej książki. Kilka nagrań powstało na podstawie niepublikowanych nigdzie zapisków artysty.

Utwór „Forever / I Still Miss Someone” otwierający album to dzieło przyjaciół artysty – Krisa Kristoffersona recytującego ostatni napisany przez Casha wiersz i akompaniującego na gitarze Willy’ego Nelsona. Piosenka „To June This Morning”, która wykonują Ruston Kelly i Kacey Musgraves powstała na podstawie listu napisanego przez Casha do swojej żony.

Dwadzieścia jeden lat po tym, jak Johnny Cash nagrał cover utworu „Rusty Cage” grupy Soundgarden jej lider Chris Cornell na podstawie poezji Casha przygotował utwór „You Never Knew My Mind” – jedną z ostatnich swoich solowych piosenek.

Na albumie usłyszymy również utwór „The Walking Wounded” zaśpiewany przez najstarszą córkę artysty, Rosanne Cash.

„Wybór artysty dla każdej z tych piosenek to była sprawa serca” – powiedział John Carter Cash. „Wybrałem artystów, którzy są najbardziej związani z moim ojcem, których osobista historia była związana z tatą. Było to ekscytujące przedsięwzięcie, aby połączyć tak różne osoby i zakończyć to tak, jak wierze, że tata by chciał.”

Celem projektu „Johnny Cash: Forever Words” nie było stworzenie „zaginionego” albumu artysty, ale połączenie współczesnych artystów i ich muzyki w poezją Casha, tak, aby jego słowa rozkwitły na nowo. Tworząc ten album John Carter Cash i Steve Berkowitz połączyli ducha muzyki ze słowami Johnny’ego Casha.

źródło: Sony Music

—

Gang Gang Dance – „Kazuashita” (4AD / Sonic Records)

Po siedmiu latach milczenia, Gang Gang Dance powrócili z albumem ‘Kazuashita’.

Album ‘Kazuashita’ pojawił się pod koniec czerwca – to pierwsza płyta zespołu od czasu cenionego albumu ‘Eye Contact’ z 2011 roku, będąca odurzającą mieszanką shoegaze i elektronicznej atmosfery, a wszystko zostało połączone dzięki nieziemskiemu głosowi Lizzi Bougatsos.

Bougatsos, razem z Brianem DeGrawem i Joshem Diamondem utworzyli grupę na początku XXI wieku i jako zespół improwizujący, konsekwentnie pracowali nad zatarciem granic między muzyką a sztuką plastyczną, występując na Whitney Biennial, na festiwalu Coachella czy współpracując z Dash Snow & Nate Lowman, Tinchy Stryder i The Boredoms.

‘Kazuashita’ został wyprodukowany przez DeGrawa i nagrany podczas kilku sesji w różnych nowojorskich studiach i przestrzeniach artystycznych. Zespół pracował z perkusistą Ryanem Sawyerem (którego poznał za sprawą projekt BOADRUM Boredoma) i Jorge’em Elbrechtem (który był odpowiedzialny za dodatkową produkcję i miksowanie). Na okładce znalazło się zdjęcia autorstwa Davida Benjamina.

Zapowiadający płytę utwór ‘Lotus’, to ekstatyczna mieszanka obłąkanego soulu i mglistej syntezatorowej atmosfery.

Zespół zaprezentował też drugi singiel ‘J-TREE’. Współzałożyciel Gang Gang Dance tak mówi o tym poruszającym i aforystycznym peanie na cześć natury:

„’J-TREE’ zawsze był dla mnie otwartą przestrzenią. Kiedy zacząłem pisać szkielet piosenki, którą sobie wyobrażałem, grałem ją tylko na żywo w plenerowej scenerii. Taki był cel: stworzyć pieśń, która byłaby dźwiękowym dialogiem między nami a majestatem szeroko otwartej przestrzeni w naturze.”.

Rdzeniem ‘J-TREE’ jest Shiyé Bidziil – jedna z kluczowych członków Standing Rock Sioux Tribe – wypowiadająca się przeciwko budowie rurociągu dostępowego Dakota przez święte indiańskie ziemie pochówku.

„Próbka głosu Shiyé uchwyciła punkt w czasie, który jest nie tylko historycznym momentem w walce ludzkości w stanie wzmożonego chaosu politycznego, ale także przypomnieniem, że natura nie jest pasywna” – komentuje DeGraw. „Spustoszenie bawołów było reakcją wyższych mocy natury w odpowiedzi na okrzyki ludzi, którzy walczyli o utrzymanie tego duchowego przymierza. Standing Rock byli zasadniczo przeciwieństwem istot, które wierzą, że pieniądze to Bóg. To były istoty, które wierzą, że Bogiem jest natura. Myślę, że moment Shiyé pokazywał, że naturalny świat potwierdza, że ci drudzy są znacznie bliżej prawdy.”.

Trzecią zapowiedzią jest utwór ‘Young Boy (Marika in Amerika)’. Przeszywająca, poczciwa elegia. Z przeciągnięciami przedwojennych syntezatorów i destabilizującymi bitami, Lizzi Bougatsos empatycznie śpiewa za te życia, które zostały bezpodstawnie utracone przez policyjną brutalność.

źródło: 4AD / Sonic Records

—

Leon Bridges – „Good Thing” (Sony Music)

Leon Bridges to 28-letni muzyk, który zadebiutował pod koniec 2014 roku, zdobywając serca słuchaczy na wszystkich kontynentach. Swoją osobowością i dźwiękami wypełnia całą wolną przestrzeń w pomieszczeniu. Jego czysty, delikatny i kojący głos sprawia, że jest porównywany do Sama Cooke’a i Percy’ego Sledge. Styl w jakim tworzy młody artysta to połączenie klasycznego soulu z elementami R&B, co daje efekt czegoś do tej pory niespotykanego. Krytycy są zgodni: „Nie można obiecać, że nie zakochacie się w tych ponadczasowych piosenkach”.

Debiutancka płyta Leona Bridgesa „Coming Home” (2015) zawierała między innymi utwory „Lisa Sawyer”, „River”, „Better Man” oraz kompozycję tytułową – „Coming Home”. Najnowszy krażek Leona – „Good Thing” promują ją równocześnie dwa single „Bet Ain’t Worth the Hand” i „Bad Bad News”. Tytuł płyty zaczerpnięty jest z fragmentu tego drugiego utworu “They say that I was born to lose, but I made a good good thing, out of bad bad news”. Historia Leona – od pomocnika kuchennego do dwukrotnie nominowanego do Grammy wokalisty występującego w Białym Domu przez prezydentem Obamą jest powszechnie znana. Nowa płyta to ciąg dalszy historii człowieka wykorzystującego w życiu nawet najmniejsze szanse, żeby się wybić. Jeżeli krażek „Coming Home” to był Leon Bridges w bieli i czerni, tak „Good Thing” to Leon Bridges w technikolorze!

źródło: Sony Music

—

Neko Case – „Hell-On” (Epitaph / Sonic Records)

Producentka, piosenkarka i autorka piosenek Neko Case zdobyła dużą i lojalną publiczność dzięki swojemu wyrafinowanemu głosowi i przygnębiającym pięknie swojej muzyki. 23 lata od jej muzycznego powołania, Case pozostaje nieustraszoną i wszechstronną artystką, z ostrą etyką pracy i nieustannym dążeniem do głębszych poszukiwań w celu kreatywnego rozwoju. 1 czerwca ukazał się album ‘Hell-On’. Jest to niezapomniany zbiór kolorowych i enigmatycznych opowieści, przedstawiających niektóre z najbardziej śmiałych aranżacyjnie utworów Neko Case do tej pory. Wyprodukowany przez Neko z pomocą Bjorna Yttlinga (Peter Bjorn & John) ‘Hell-On’ jest jednocześnie najbardziej przystępnym i najtrudniejszym albumem w jej bogatej i zróżnicowanej karierze. 12 utworów obfituje w miażdżącą krytykę, stłumioną refleksję, afirmację hymnów i wyjątkową poetycką wrażliwość, które cechuje współpraca z takimi artystami jak: Joey Burns, Beth Ditto, Kelly Hogan, KD Lang, AC Newman, Paul Rigby, Laura Veirs i inni.

źródło: Sonic Records

—

Marcus Miller – „Laid Black” (Universal Music)

Nowy, długo oczekiwany album Marcusa Millera, zatytułowany „Laid Black” już jest dostępny! Krążek jest następcą wydanej 3 lata temu płyty „Afrodeezja”. Jak mówi sam artysta: „’Afrodeezja’ była moją wielką, muzyczną podróżą. Nawiązując współpracę z muzykami z różnych stron Afryki i Karaibów, podążyłem drogą moich przodków. Na „Laid Black” wracam do teraźniejszości. Będzie hip-hop, będzie trap, soul, funk, R&B i, rzecz jasna, jazz. Muzyka jest raczej spokojna, choć tradycyjnie nie mogło tu zabraknąć mocnego, porywającego funku”. Marcus Miller nagrał większość materiału ze swoim zespołem w jednym z nowojorskich studiów. Artysta zaprosił też kilku wybitnych gości, takich jak: Troy „Trombone Shorty” Andrews & Orleans Avenue, Kirk Whalum, Take Six, Jonathan Butler, czy Selah Sue. Miller wypowiada się o swoim zespole w samych superlatywach: „Moi chłopcy są niezwykle utalentowani, potrafią zagrać wszystko – od bebopu, po hip-hop”. Artysta zdradza też klucz, jakim posłużył się przy doborze gości: „Wszyscy mają podobną wizję jazzu. Dzięki temu, udało nam się stworzyć tę muzykę. Jeśli lubicie bas, mogę zdradzić, że znajdziecie tu kilka naprawdę mocnych, basowych numerów.” Każdy, kto choć raz posłuchał Marcusa Millera, wie, że warto było czekać na jego nowy album. Mocny, jazzowo-funkowy styl gry basisty od lat zachwyca słuchaczy na całym świecie. Na „Laid Black” artysta jest w szczytowej formie. Miller nie tylko przekracza granice muzyki jazzowej, on sam je wyznacza. Jesienią, w ramach światowej trasy koncertowej Marcus Miller zagości w 5 polskich miastach: Gliwicach, Poznaniu, Gdyni, Warszawie i Wrocławiu.

źródło: Universal Music

—

Ne-Yo – „”Good Man” (Universal Music)

„Good Man” to siódma płyta w dorobku Ne-Yo. Krążek promuje singiel „Push Back” z gościnnym udziałem Bebe Rexha i Stefflon Don. Kawałek wyprodukowany przez słynnego producenta Stargate’a to celebracja pewności siebie oraz opowieść o chemii pomiędzy dwójką ludzi. Na „Good Man” trafiły także piosenki z gościnnym udziałem takich artystów jak Romeo Santos czy PartyNextDoor. Album jest podróżą poprzez wzloty i upadki wiążące się z miłością. Ne-Yo na krążku oddaje hołd klasycznemu R&B, a jednocześnie pokazuje swoją muzyczną oraz życiową dojrzałość.
źródło: Universal Music

całość przygotował i opracował: Arkadiusz Kałucki