Jak przyjemnie wygląda poniższy zestaw płyt artystów z tak różnorodnych obszarów muzyki 😉 A jak przyjemnie się każdego z nich słucha 🙂 Oj, zapowiada się bardzo interesujące podsumowanie roku 2016 wśród albumów 🙂

 

Norah Jones – „Day Breaks” (Universal Music)

Szósty solowy album Norah Jones ujrzał światło dzienne. Singlem pilotującym całość jest nagranie „Carry on”. „Day Breaks” krążek, który stylistyką nawiązuje do debiutanckiego, obsypanego nagrodami „Come Away With Me”. „Day Breaks” jest swoistym powrotem Artystki do muzycznych korzeni i przede wszystkim do gry na fortepianie . Na „Day Breaks” gośćmi są min. Wayne Shorter, Dr. Lonnie Smith oraz Brian Blade. Oprócz 9 nowych nagrań na albumie usłyszymy także nowe wykonania kompozycji Horace Silvera, Duke’a Ellingtona oraz Neila Younga.

„Tą płyta zataczam niejako koło, ponieważ powracam do moich wczesnych muzycznych doświadczeń. Po pierwszej płycie oddaliłam się nieco od gry na fortepianie, skupiając się bardziej na gitarze. Ale wciąż grałam… Tym bardziej cieszy mnie fakt, że powróciłam do grania na najnowszym albumie”
“Wyśmienite połączenie przeszłości i nowoczesności w unikalnym stylu” — Rolling Stone

“To najlepszy album Norah Jones jak dotąd…inspirujący, zapiera dech piersiach …” — MOJO

 
źródło: Universal Music

—

How To Dress Well – „Care” (Sonic Records)

Na czwartym albumie How To Dress Well, zatytułowanym ‘Care’, Tom Krell śpiewa o prawdziwym znaczeniu słowa „troska”. Troska o innych, o słowa, o samego siebie.

Śpiewa głosem, który jest bardziej przejrzysty i głęboki, niż kiedykolwiek do tej pory. Na płycie ‘Care’ Krell sięga po szeroką gamę różnorodnych stylów i emocji, starając się zrozumieć jakie jest prawdziwe znaczenie człowieka w świecie.

Jednak ‘Care’ to nie concept album o byciu zatroskanym. Artysta stara się ponownie nauczyć jak dbać o siebie i innych poprzez muzykę.

To płyta popowa, będąca naturalnym krokiem na drodze ewolucji Krella. Tom sięga po pomysły z poprzednich płyt i nadaje im nowy kierunek muzyczny.

‘Care’ to płyta ekstatyczna i szczera. Słychać to już w otwierającym album ‘Can’t You Tell’, będącym celebracją seksu i całkowitym kontrastem w stosunku do początku poprzedniego albumu ‘What Is This Heart?’.

„Chciałem rozpocząć ten album z radością i zmysłowością, zamiast depresji.” ‘Can’t You Tell’ nadaje ton reszcie płyty, która choć bywa katastrofalna, to jednak jest też bezwstydnie radosna. To jest kameralny album, który staje się wielki za sprawą stadionowych refrenów, rockowych solówek gitary, tkliwych partii wokalnych i inspirowanych muzyką Celine Dion melodii. Są też momenty, gdy dociera na nowe poziomy muzyki pop, przypominając twórczość Annie Lennox, Michaela Jacksona czy Younga Thuga w jego najbardziej emocjonalnym momencie, dźwiękowo flirtując przy tym z ‘Far Side Virtual’ Jamesa Ferraro czy The Durutti Column, a także poruszając serce w stylu wczesnych nagrań Spiritualized czy Iris Dement. To jest płyta, która sprawia, że chcemy lepiej siebie poznać, słyszeć się wyraźniej i w konsekwencji pozwolić sobie na radość.

„W sercach wielu ludzi nie ma radości. To musi zniknąć. Albo po prostu musimy się nauczyć jak dbać i kochać. ‘Care’ jest próbą odpowiedzenia sobie na pytanie: „gdzie jestem w swoim życiu? Gdzie chciałbym być? Kogo chciałbym kochać i dlaczego? Kogo chciałbym pieprzyć i dlaczego? Czym jest miłość? Czym jest pożądanie? Co jest słuszne? Kim chcę być? Zawsze uczyłem się dużo słuchając mojej muzyki, czytając moje teksty. To jest dziwne, jak docieram do samego siebie. Nie jestem dobry w introspekcji. Łatwiej dla mnie jest napisać piosenkę i przejrzeć się w niej jak w lustrze.”

Chociaż ‘Care’ jest bardzo osobistą płytą i sprawia wrażenie pracy jednego człowieka, w rzeczywistości jest efektem owocnej współpracy z producentami, wśród których jest taneczny innowator Dre Skull, spec od muzyki ambient Kara-Lis Coverdale, CFCF – eksperymentalny producent muzyki elektronicznej i stały współpracownik How To Dress Well, a także ekspert od muzyki pop Jack Antonoff, który wypolerował brzmienie takich utworów jak ‘Lost Youth/Lost You’ i ‘I Was Terrible’. Ciężar produkcji Antonoffa i wyrafinowane miksy Andrew Dawsona (Kanye West, Pet Shop Boys, Sleigh Bells), dodatkowo podkreślają rozwój artystyczny Krella.

 
źródło: Sonic Records

—

The Rolling Stones – „Blue & Lonesome” (Universal Music)

„Blue & Lonesome” jest wyrazem prawdziwego uwielbienia dla bluesa. Płyta, która zawiera 12 utworów z klasyki bluesa, została nagrana w zaledwie 3 dni! Ponadto do zespołu dołączył Eric Clapton, który akurat nagrywał swoją własną płytę w sąsiednim studio!

1.Just Your Fool (Little Walter)
2.Commit A Crime (Howlin’ Wolf – Chester Burnett)
3.Blue And Lonesome (Little Walter)
4.All Of Your Love(Magic Sam – Samuel Maghett)
5.I Gotta Go (Little Walter)
6.Everybody Knows About My Good Thing (Little Johnny Taylor)
7.Ride ‘Em On Down (Eddie Taylor)
8.Hate To See You Go (Little Walter)
9.Hoo Doo Blues (Otis Hicks & Jerry West)
10.Little Rain(Ewart.G.Abner Jr. and Jimmy Reed)
11.Just Like I Treat You (Willie Dixon and recorded by Howlin’ Wolf)
12.I Can’t Quit You Baby (Willie Dixon and recorded by Otis Rush)

 
źródło: Universal Music

—

Leonard Cohen – „You Want It Darker” (Sony Music)

Legendarny Leonard Cohen powrócił w wieku 82 lat z nowym albumem studyjnym. Na dzieło zatytułowane “You Want It Darker” składają się niepokojące utwory, które można określić jako ‚majstersztyk w stylu klasycznego Cohena’, jednak nie brakuje tu brzmieniowych zaskoczeń, jakich na próżno szukać na ostatnich – świetnie ocenianych – płytach barda. Nowy krążek wyprodukowany przez syna Leonarda, Adama Cohena, jest 14. studyjnym dziełem w dyskografii tego wpływowego i rozpoznawalnego na całym świecie artysty. Na singiel promocyjny wybrano tytułowy ‚You Want It Darker’ – zagłębiający się w zakamarki religijnego umysłu hipnotyczny utwór nagrany z chórem Cantor Gideon Zelermyer & the Shaar Hashomayim Synagogue Choir z Montrealu, przywodzącym na myśl dźwięki z wczesnej młodości Cohena.
Album „You Want It Darker” ukazał się na płycie CD jak również – w późniejszym okresie – na płycie winylowej. Jak wiemy, to jest ostatni album tak ważnego artysty w świecie muzyki. Leonard Cohen zmarł 7.11.2016 w Los Angeles.

 
źródło: Sony Music

—

Metallica – „Hardwired…To Self-Destruct” (Universal Music)

Metallica wydała swój jedenasty studyjny album „Hardwired… To Self-Destruct”. Płyta ukazała się na CD, winylu, cyfrowo, w wersji Deluxe oraz Deluxe Deluxe (box). Producentem albumu jest Greg Fidelman, który współpracował z zespołem przy albumie „Death Magnetic”.

„Czy naprawdę minęło już 8 lat? W ogóle tego nie poczułem.”– opowiada Lars Ulrich.
„ Oczywiście, że jesteśmy niesamowicie podekscytowani, gdy możemy podzielić się nowym materiałem z naszymi przyjaciółmi na całym świecie. Przez ostatnie 18 miesięcy ciężko pracowaliśmy z Gregiem w studiu, ponownie wprawiliśmy w ruch nasze kreatywne silniki.
Wypuszczanie nowej muzyki, ponowne zobaczenie waszych twarzy i wszystko co za tym idzie to powody, dla których tak bardzo kochamy to robić, więc lepiej zapnijcie pasy bo NADCHODZIMY!”

 
źródło: Universal Music

—

The Lemon Twigs – „Do Hollywood” (Sonic Records)

‘Do Hollywood’ to debiutancki album duetu The Lemon Twigs.

Mieszkający na Long Island bracia D’Addario – dziewiętnastoletni Brian i siedemnastoletni Michael – pracowali nad płytą w Los Angeles, pod okiem producenta Jonathana Rado z Foxygen.

Obaj bracia sięgali po różne instrumenty od czasów, gdy tylko nauczyli się chodzić i mówić, dlatego na ‘Do Hollywood’ nie tylko dzielą pomiędzy siebie obowiązki kompozytorskie, ale wymieniają się także instrumentami. Czerpiąc inspiracje z różnych epok rozwoju muzyki rockowej, stworzyli bogato zaaranżowane, wyrafinowane, barokowe piosenki popowe, stanowiąc idealne wprowadzenie do świata The Lemon Twigs.

„Robiliśmy te utwory misternie” – mówi Brian. „Dużo uwagi poświęcaliśmy aranżacjom. Są budowane tak, aby dotrzeć do ludzi, którzy lubią dobre popowe piosenki. Ale nie są puste. Włożyliśmy w nie dużo siebie, dzięki czemu album ma znaczenie”.

Brian i Michael urodzili się w muzycznej rodzinie, gdzie często w ich domu słychać było muzykę The Beach Boys i The Beatles. Jako dzieciaki śpiewali harmonie do piosenki ‘I Want to Hold Your Hand’, a wkrótce zaczęli grać na perkusji i chwytali się za wszystkie instrumenty jakie wpadły im w ręce. Pytani o swoje marzenia z dzieciństwa mówią, że zawsze chcieli robić razem muzykę. „Brian i Michael są najlepszymi muzykami, jakich spotkałem” – mówi Jonathana Rado. „Chociaż są nastolatkami pracują jak weterani. Brian gra na wszystkim, co dostanie do ręki – na płycie zagrał na wszystkich instrumentach strunowych i dętych – a Michael jest jednym z najbardziej zdumiewających perkusistów, jakich kiedykolwiek widziałem. Nie ma rzeczy, których by nie potrafili.”

 
źródło: Sonic Records

—

Michael Buble – „Nobody But Me” (Warner Music)

21 października ukazała się nowa płyta czterokrotnego laureata Grammy, nazywanego współczesnym Frankiem Sinatrą, kanadyjskiego wokalisty Michaela Bublé. Wydawnictwo nosi tytuł „Nobody But Me” i ukazała się dziś, w piątek 21 października 2016 roku. Album oprócz tytułowej kompozycji promuje utwór „I Believe In You”. Album Michael nagrywał w Los Angeles i Vancouver. Na płycie znalazły się trzy premierowe piosenki oraz zapierające dech interpretacje klasyków. Wśród nich: „My Baby Just Cares For Me”, „The Very Thought Of You”, „God Only Knows” Briana Wilsona i „I Wanna Be Around” Johnny’ego Mercera. Wśród gości na płycie pojawili się Meghan Trainor i Black Thought z The Roots. Współproducentami wydawnictwa są John Carlsson, Alan Chang i Jason „Spicy G” Goldman. Album ukaże się również w wersji deluxe wzbogaconej o trzy utwory.
– Nie wydaje mi się, żebym kiedykolwiek tak dobrze bawił się podczas prac nad albumem. Szczególnie podobała mi się współpraca z moim zespołem, który rozumie, że chcę brzmieć najlepiej w karierze. Jestem bardzo dumny z nowych piosenek. Możliwość współprodukowania ich była dla mnie dodatkową przyjemnością – opowiada Michael Bublé. Pierwszym singlem z albumu „Nobody But Me” była kompozycja tytułowa.

 
źródło: Warner Music

—

Bruno Mars – „24K Magic” (Warner Music)

Uznana przez krytyków supergwiazda, Bruno Mars promuje dzisiaj pierwszy od prawie czterech lat solowy utwór. Napisany i wyprodukowany przez Shampoo Press & Curl z pomocą The Stereotypes, nowy singiel zatytułowano“24k Magic” (“twenty-four karat magic”). Jednocześnie laureat wielu nagród Grammy ogłosił swój oczekiwany, trzeci album studyjny – również nazwany “24k Magic”(Premiera: 18 listopada).

Bruno zadebiutował w 2010 roku krążkiem „Doo-Wops & Hooligans”, pięciokrotnie platynowym po obu stronach Atlantyku. Do tej pory jego albumy i single rozeszły się na całym świecie w nakładzie przekraczającym 169 milionów egzemplarzy, co sprawiło, że został najlepiej sprzedającym się artystą w historii muzyki rozrywkowej. Druga płyta Amerykanina w jego ojczyźnie aż cztery razy pokryła się platyną, a na całym świecie sprzedała się w nakładzie przekraczającym 6 mln egzemplarzy. W listopadzie 2014 roku ukazał się utwór „Uptown Funk” Marka Ronsona z Marsem na wokalu. Piosenka zdominowała listy przebojów, wygrałą 3 nagrody Grammy a towarzyszący jej teledysk był nominowany w pięciu kategoriach podczas MTV Video Music Awards w 2015 roku, zabierając do domu statuetkę w kategorii Best Male Video. Panowie wykonali przebój w tym roku podczas przerwy meczu Super Bowl.

 
źródło: Warner Music

—

Daniel Lanois – „Goodbye to Language” (Sonic Records)

Daniel Lanois jest jednym z najbardziej wpływowych producentów muzycznych naszych czasów. Człowiek, który przywrócił Boba Dylana, wieloletni współpracownik Briana Eno, z którym odpowiadał za brzmienie wielu niezapomnianych płyt U2, i który pracował przy przełomowych albumach Willie’ego Nelsona czy Emmylou Harris. W końcu to on siedział za konsoletą gdy Peter Gabriel nagrywał swój multiplatynowy album ‘So’. Ale poza tym, Daniel Lanois jest eksperymentalnym muzykiem, który nagrywał swoją oryginalnie brzmiącą gitarę na płytach przygotowanych z Brianem Eno czy Jonem Hassellem, odgrywając ważną rolę w powstaniu gatunku nazwanego ambient.

‘Goodbye To Language’ łączy punkty, przez które podążał od wczesnych lat współpracy z Eno, po przestrzenne dźwięki, które słychać we współczesnej muzyce głównego nurtu. Nagrana w całości na gitarze pedal steel i razem z przyjacielem Rocco Delucą, przynosi muzykę przypominającą XX-wieczne senne dźwiękowe pejzaże w stylu Ravela i Debussy’ego, naznaczone muzycznym futuryzmem.

Tutaj chodzi o podkreślenie najważniejszych czynników mających wpływ na ludzkie życie. Albo jak mówi sam Lanois: „działam pod szyldem muzyki soul – muzyki, która po prostu brzmi dobrze i pochodzi z prawdziwych miejsc”.

Jeśli muzyk posiadający taką wiedzę i doświadczenie jak Daniel obnaża nam swoją osobistą prawdę, nie pozostaje nic innego, jak słuchać jej uważnie.

 
źródło: Sonic Records

—

The Weeknd – „Starboy” (Universal Music)

„Starboy” to trzeci album w dyskografii grupy The Weeknd. Artystą okrzykniętym przez magazyn „Forbes” „supergwiazdą pop/R&B” jest pochodzący z Kanady 26-letni wokalista, Abel Tesfaye. Poprzedni album kapeli pt. „Beauty Behind The Madness” ukazał się w 2015 roku i przyniósł jej status międzynarodowej gwiazdy, okupując na pierwszym miejscu listę Billboard 200 przez całe trzy tygodnie! Krążek zawierał takie hity jak np. „Can’t Feel My Face” i „The Hills”. Wśród inspiracji artysta wymienia takich wykonawców jak The Smiths, Bad Brains, Talking Heads, Prince czy DeBarge. O The Weeknd zrobiło się głośno za sprawą mikstejpów, które wrzucono do sieci i nagrania pt. „Wicked Games”. Oficjalnie zespół zadebiutował w 2013 roku albumem pt. „Kiss Land”. Na drugi longplay zatytułowany „Beauty Behind the Madness” fani musieli czekać do 2015 roku. Płyta pokryła się w USA platyną, a w ojczyźnie artysty nawet podwójną. Muzyk nagrał też przebój pt. „Earned It” do ścieżki muzycznej z filmu „Pięćdziesiąt twarzy Greya”. Podczas swojej kariery muzycznej współpracował z takimi gwiazdami jak Drake, Ariana Grande, Sia czy Lana Del Rey.

 
źródło: Universal Music

—

Josienne Clarke & Ben Walker – „Overnight” (Sonic Records)

‘Overnight’ to pierwszy wspólny album Josienne Clarke i Bena Walkera, nagrany dla Rough Trade. Wyprodukowany przez duet, jest następcą EP-ki ‘Through The Clouds’, która ukazała się wcześniej w tym roku.

Josienne Clarke i Ben Walker spotkali się w 2009 roku w studiu nagraniowym w Londynie. Pochodząca z Sussex Josienne szukała gitarzysty, zaś pochodzący z Worcestershire Ben w tamtym czasie był członkiem indie rockowego zespołu, w którym grał na gitarze akustycznej. Walker nie tylko zagrał na gitarze na solowej płycie Josienne ‘One Light Is Gone’, ale także przygotował dla niej aranżacje smyczkowe. Rok później utworzyli pełnowymiarowy duet, w którym Josienne w studiu gra także na saksofonie.

Od tego czasu zaczęli intensywnie koncertować, w końcu zwracając na siebie uwagę kluczowych postaci brytyjskiej sceny folkowej. Josienne, za sprawą swojego wyjątkowego i pełnego mocy głosu, niejednokrotnie doprowadzała ludzi do łez. Z kolei Ben jest jednym z najlepszych gitarzystów, jaki pojawił się na brytyjskiej scenie od lat, o wrażliwości przypominającej grę Johna Renbourna, Martina Simpsona czy innych.

W 2014 roku zostali nominowani do dwóch nagród BBC Radio 2 Folk Awards, a kolejny rok przyniósł nie tylko kolejne dwie nominacje (m. in. dla albumu ‘Nothing Can Bring Back The Hour’), ale także nagrodę dla najlepszego duetu. Ich niezwykły występ podczas gali wręczenia nagród, można zobaczyć tu.

‘Overnight’ to ich najambitniejszy projekt do tej pory, skupiający się na wyjątkowym głosie i tekstach Clarke oraz zdumiewającej grze na gitarze Walkera i jego aranżacjach. Nagrany w marcu tego roku w Rockfield Studios, przynosi dwanaście kompozycji, z których osiem to autorskie utwory duetu, zaś cztery to interpretacje cudzych piosenek. W studiu wspierała ich grupa wyjątkowych muzyków, wśród których jest nominowany do nagrody Mercury pianista Kit Downes, kontrabasista John Parker oraz Jo Silverston i Anna Jenkins z zespołu towarzyszącego Emily Barker Red Clay Halo.

Zapowiadający album singiel ‘The Waning Crescent’ jest odpowiedzią w formie ballady na portretowanie księżyca w muzyce, jako kojącego kompana do zwierzeń (patrz ‘Blue Moon’). Będący najmroczniejszym i najważniejszym utworem na płycie, przynosi kojącą lekkość. „Zacząłem się zastanawiać, gdybym był księżycem, co bym myślał i czuł” – mówi Clarke. „Co księżyc może śpiewać do nas? Dałem mu trochę zrzędliwy, litujący się nad sobą ton, bo jest to trochę dziwne i śmieszne.” Zaś na temat samego brzmienia piosenki dodaje: „zastanawialiśmy się wcześniej, co będzie pasowało do koncepcji utworów. W przypadku tej piosenki nawiązaliśmy do ery kosmicznego popowego brzmienia z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, aby celowo nawiązać do tematu księżyca.”

W innych momentach na ‘Overnight’ słychać dźwięki spod znaku muzyku country/soul, jak w balladzie ‘Something Familiar’, jest też cudowne spojrzenie na ‘Dark Turn Of Mind’ Gillian Welch, piękne folkowe ‘Dawn Of The Dark’ i ‘The Light Of His Lamp’ oraz tradycyjne ‘Sweet The Sorrow’ i ‘Weep You No More Sad Fountains’ – napisana na lutnię ballada Johna Dowlanda, która została przerobiona na bardziej współczesną formę. Całość uzupełnia ‘Sleep’, poruszająca interpretacja poety i kompozytora z czasów pierwszej wojny światowej Ivorego Gurney’a.

 

 

źródło: Sonic Records

—

Bob Weir – „Blue Mountain” (Sony Music)

„Blue Mountain” to tytuł nowego albumu byłego członka supergrupy Grateful Dead – Boba Weira. Na płycie znalazło się dwanaście niepublikowanych dotąd utworów. Artyście towarzyszy plejada amerykańskich muzyków m.in. : Lukas Nelson , Josh Ritter , Josh Kaufman , Scott Devendorf , Joe Russo i wielu innych.

Tracklista:
1.Only A River
2.Cottonwood Lullaby
3.Gonesville
4.Lay My Lily Down
5.Gallop On The Run
6.Whatever Happened To Rose
7.Ghost Towns
8.Darkest Hour
9.Ki-Yi Bossie
10.Storm Country
11.Blue Mountain
12.One More River To Cross

 

 

źródło: Sony Music

—

D.D Dumbo – „Utopia Defeated” (Sonic Records)

D.D Dumbo – czyli 27-letni Oliver Perry – mieszka w pokoju przy stajni, na obrzeżach wsi Castlemaine, dwie godziny na północ od Melbourne.

„Budynek należy do pary zajmującej się permakulturą, trzymają w nim swoje narzędzia” – mówi Perry. „Jednak jest jedno odizolowane, prawie funkcjonalne pomieszczenie. Tam właśnie mieszkam.” Ta przestrzeń służy mu także za studio. „Jest w tym pomieszczeniu coś z pustelni, co dobrze wpływa na moją pracę.”

Przewrotne jednak wydaje się przypisanie fantastycznego debiutu D.D Dumbo, płyty ‘Utopia Defeated’, do jednego, surowego pokoju.

Dziesięć piosenek, które znalazły się na tej płycie, są niczym żywe muzyczne krajobrazy, tętniące nerwową energią i egzotyczną ewokacją świata. Wspierana przez subtelne dźwięki instrumentów perkusyjnych charakterystyczna gra Perry’ego na 12-strunowej gitarze sprawia, że na pierwszy plan na płycie ‘Utopia Defeated’ wybija się jego ekspresyjny głos.

Prawdopodobnie dlatego trudno album ‘Utopia Defeated’ umieścić w jakimkolwiek miejscu. Jest dokumentem zmagań Perry’ego z byciem nienamacalnym i niematerialnym. Czego rezultatem jest świat dźwięków złożony z bluesowych zagrywek, echa world music, wyrazistości muzyki popowej z lat osiemdziesiątych, kinetycznej energii muzyki tanecznej, a wszystko zostało naznaczone klimatem spod znaku samotnej sztuki Captaina Beefhearta.

„Uwielbiam Beefhearta” – przyznaje Perry. „Na tej płycie jest charakterystyczna dla niego próba stworzenia czegoś nieziemskiego. Intuicyjnie dążę do medytacji, transowego eskapizmu. Myślę, że to jest pierwotne pragnienie każdego człowieka w stosunku do muzyki. To jest najprzyjemniejsza rzecz.”

D.D. Dumbo został zauważony, gdy w 2013 roku opublikował EP-kę ‘Tropical Oceans’. Ten czteroutworowy zestaw, pokazał Perry’ego jako twórcę, który sięgając do bluesowej tradycji, tworzy własny świat zdekonstruowanej muzyki pop. Występując z 12-strunową gitarą, dwoma bębnami oraz garścią efektów, zrobił ogromne wrażenie podczas SXSW w 2013 roku. W ciągu kolejnych dwunastu miesięcy dzielił scenę z Warpaint, Tune-Yards, St Vincent, Jungle, Iron & Wine, a także rejestrował sesje dla NPR, Daytrotter i BBC Radio 1. W 2014 roku, zaraz po podpisaniu kontraktu z 4AD, wyruszył w pierwszą brytyjską trasę koncertową, występując u boku Daughter i Tame Impala. Występował podczas Splendour in the Grass w Australii, wrócił do Europy (występując m.in. podczas Pitchfork Paris), a także odbył trasę po USA. ‘Utopia Defeated’ to epickie, rozbudowane opus, będące owocem wyobraźni Perry’ego, który nie tylko skomponował cały materiał, ale także wykonał go niemal zupełnie sam. Przy nagraniach w londyńskim studiu 4AD wspomagał go etatowy inżynier dźwięku 4AD Fabian Prynn.

 
źródło: Sonic Records

—

Kings Of Leon – „Walls” (Sony Music)

Jedna z najpopularniejszych grup rockowych – KINGS OF LEON powraca z nową płytą! „Walls” to tytuł siódmego albumu studyjnego zespołu. Nagrania odbyły się w studio w Los Angeles przy współpracy ze słynnym producentem Markusem Dravs (Arcade Fire, Coldplay, Florence + the Machine). Płyta „Walls” zawiera 10 nowych piosenek i dostępna jest na CD i winylu oraz we wszystkich serwisach cyfrowych. Wokalista zespołu, Caleb Followill uchyla rąbka tajemnicy i daje tajemniczą zapowiedź tego, co znajdzie się na płycie, mówiąc: „…the walls come down.” („ściany opadają”). W warstwie tekstowej, album ma opowiadać osobiste historie członków zespołu.

„Tak nowy, tak stary, tak ponadczasowy, jak pierwsza płyta” – tak ocenia płytę New York Times.

Zespół Kings of Leon to rodzinny, pochodzący z Nashville kwartet (trzech braci i kuzyn): Caleb, Nathan, Jared i Matthew. Zadebiutowali w 2003 r. Mają na koncie ponad 18 mln sprzedanych płyt, siedem nominacji i 3 nagrody Grammy, a ich ostatni w dyskografii longplay „Mechanical Bull” wydany jesienią 2013 roku pokrył się w Polsce złotem.

 
źródło: Sony Music

—

Sia – „This Is Acting (Deluxe Version)” (Sony Music)

Ostatnia płyta studyjna Sii – „This Is Acting” przyniosła takie hity jak „Cheap Trills”, „Alive” i „One MIllion Bullets”. Artystka ponownie udowodniła, że to ona wyznacza obecne trendy w muzyce pop. Ukazująca się wersja CD Deluxe albumu „This Is Acting” zawiera dodatkowych 7 utworów: 4 nowe piosenki, w tym dwie wersje najnowszego przeboju – „The Greatest”, remiks Alana Walkera (autora hitu „Faded”) oraz hit „Cheap Trills” w duecie z Sean Paulem.

 
źródło: Sony Music

—

Green Day – „Revolution Radio” (Warner Music)

Album „Revolution Radio” to 12 utworów, utrzymanych w typowym dla Green Day stylu, z obfitością ognistych riffów i pięknych melodii, ale też i wyczuwalnego gniewu, wynikającego z faktu inspirowania się w tekstach licznymi problemami współczesnego świata.
Za produkcję odpowiadają muzycy zespołu. Sesja odbyła się w rodzinnym mieście formacji, Oakland. Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt i Tré Cool przed premierą płyty ujawnili parę piosenek z niej, „Bang Bang”, zilustrowaną przez Tima Armstronga z Rancid wideoklipem, kojarzącym się z kultowym filmem „Na fali” z 1991 roku z Keanu Reevesem i Patrickiem Swayze w rolach głównych, kompozycję tytułową oraz utworów „Still Breathing”.

„To jedna z moich najlepszych punkowych piosenek. I jakby napisała się sama. Nie myślałem o niej zbyt wiele. Zaprezentowałem chłopakom, dając do zrozumienia, że to jest typowy Green Day. Byli zachwyceni” – mówi o „Bang Bang” Armstrong.

Laureaci Grammy i członkowie Rock And Roll Hall Of Fame niedawno dokonali nie lada sztuki. Zdjęcie zespołu znalazło się po raz siódmy na okładce magazynu „Rolling Stone”. W środku pojawił się obszerny artykuł o Green Day.

 

 

źródło: Warner Music

—

Emeli Sandé – „Long Live the Angels” (Universal Music)

Emeli Sandé powraca z długo oczekiwanym, drugim albumem „Long Live The Angels”(Premiera: 11 Listopad) Wiele się wydarzyło w życiu Emelie Sandé w ciągu ostatnich czterech lat, od momentu wydania znakomitego debiutu „Our Version Of Events”. Album nie tylko okazał się najlepiej sprzedającą się płytą 2012r., i drugą najlepiej sprzedającą się płytą 2013r., ale też spędził aż 7 tygodni na 1. miejscu UK Album Chart i zdobył status 7-krotnej platyny! W międzyczasie artystka została również nagrodzona aż trzema statuetkami Brit Awards (Critics Choice, Best Album, Female Solo), a także wyróżnieniami „Q Magazine”, „Elle”, „Harpers Bazaar” i „GQ”. Emelie Sandé ma też na swoim koncie utwory napisane dla Wiley, Alicii Keys, Rihanny i Katy Perry.

Najnowszy „Breathing Underwater” to już trzeci utwór po “Hurts” i “Garden” promujący nowa płytę Emeli.

 

 

źródło: Universal Music

—

Status Quo – „Aquostic II – That’s A Fact!” (Mystic Prod.)

Na półkach sklepowych można już znaleźć nowy album Status Quo „Aquostic II – That’s A Fact!”. Płyta ukazała się jako CD, limitowany podwójny vinyl i ekskluzywne 25-utworowe wydawnictwo 2CD. Standardowe wydanie zawiera 14 wybranych i nagranych na nowo klasyków tj. „In The Army Now”, „Hold You Back”, „Roll Over Lay Down”, „Ice In The Sun” oraz 2 nowe utwory. LP oraz 2CD zawierają dodatki. Kawałek „For You”, który ukazał się oryginalnie na „Rockin’ All Over The World”, będzie dostępny tylko na vinylu. „Aquostic II – That’s A Fact!” to następca płyty „Aquostic (Stripped Bare)”, który ukazał się w 2014 i okazał się sukcesem. Płyta uzyskała status Złotej Płyty w Wielkiej Brytanii. Zespół zagrał koncert z serii „Aquostic” w Hyde Park w BBC Radio 2, w audycji ‘Festival In A Day’ we wrześniu 2016. Ze swoją inicjatywą „Aquostic”, po 50 latach bycia na szczycie, Status Quo wyszło ze strefy swojego komfortu. Zespół ogłosił, że trasa The Last Night Of The Electrics Tour, była ostatnią, której towarzyszyło charakterystyczne brzmienie Telecastera.

Classic Rock ostatnio umieścił „Aquostic” w TOP 25 akustycznych albumów, które kiedykolwiek się ukazały. O nowym podejściu do grania grupy napisali „To działa. Znakomicie.”

The Times napisał: „Czas żeby ponownie zajęli pozycję najlepszego brytyjskiego zespołu.”

„Aquostic II – That’s A Fact!” to piękna podróż po klasycznych utworach Status Quo, które są od razu rozpoznawalne, ale jednocześnie całkowicie przebudowane: to brzmienie zespołu żyjącego w teraźniejszości, idącego ku przyszłości, ale jednocześnie szanującego swoją przeszłość.

 
źródło: Mystic Prod.

—

Bon Jovi – „This House Is Not For Sale” (Universal Music)

14 album w karierze amerykańskich rockmanów, godny następca multiplatynowego „What About Now”! Na przestrzeni ponad trzydziestu lat kariery Bon Jovi sprzedali ponad 130 milionów płyt, z każdym kolejnym longplayem dodając do list przebojów porywające rockowe hymny, wyprzedając największe sale koncertowe i stadiony. Ale przy całym tym sukcesie, powstawaniu This House Is Not for Sale towarzyszyły zawirowania i niepewność – niedługo po nagraniu What About Now grupę opuścił jej filar, Richie Sambora. Dwanaście piosenek, które znalazły się na płycie, dokumentuje trzy burzliwe lata w życiu zespołu i jego lidera, którzy znaleźli się na rozdrożu, by potem poczuć siłę więzi – jak w rodzinnym domu. Na „This House Is Not for Sale” Bon Jovi znów odnajdują radość wspólnego grania i dzielą się nią z fanami!

 

 

źródło: Universal Music

—

Alex Clare – „Tail Of Lions” (Mystic Prod.)

11 listopada miała miejsce premiera nowego albumu Alexa Clare, zatytułowanego „Tail Of Lions”. Alex Clare to brytyjski wokalista i autor tekstów, urodzony w Londynie, mieszkający na stałe w Jerozolimie. „Tail Of Lions” to trzeci album w jego karierze, i jak zapowiada autor, jest kompletnie inny od poprzednich wydawnictw. Tym razem na krążku nie ma żadnych „wypełniaczy”, co według Alexa miało miejsce w przypadku dwóch poprzednich albumów. Płyta powstała w przeciągu kilku dni, a sam Alex określa swoją twórczość jako mieszankę soulu, rocka i funku, z elementami elektroniki i drum n’bassu.
Alex tłumaczy też tytuł swojego nowego wydawnictwa: „W życiu lepiej pozostać ogonem lwa, niż głową lisa. Żyjemy w świecie, w którym największy nacisk kładzie się na odniesienie sukcesu za wszelką cenę i brylowanie na salonach, a mniejszy na faktyczne umiejętności i ciężką pracę. Dużo kasy, mało talentu”.

 
źródło: Mystic Prod.