FAITH NO MORE – „Sol Invictus” (Pias)

Na ten moment fani zespołu Faith No More czekali 18 lat. Na półki sklepowe trafił najnowszy krążek formacji zatytułowany „Sol Invictus”. Jego produkcją zajął się założyciel i basista zespołu Bill Gould. Na płycie znalazło się 10 kompozycji. Myślę, że nasz nowy materiał w pełni odzwierciedla drogę jaką przeszliśmy od nagrania naszego ostatniego albumu do obecnego momentu. Utwory są bardzo mocne, niektóre zawierają dużo „przestrzeni. Wszystko co robimy, sposób naszej gry, zawsze będzie brzmieć jak Faith No More. Po prostu czujemy się z tym dobrze – mówi Bill Gould. W czerwcu grupa Faith No More odwiedziła Polskę w ramach trasy koncertowej promującej najnowsze wydawnictwo.

Źródło: PIAS
———-

YEARS & YEARS – “Communion” (Universal Music)

Years & Years to tegoroczna taneczna sensacja z Wielkiej Brytanii! Prawdziwym ukoronowaniem festiwalowej drogi Years & Years będzie ich występ na tegorocznej edycji Open’er Festival (4.07.2015 r.). Swoją twórczość określają mianem „muzyki do której można tańczyć i płakać”, czyli mistrzowskiego połączenia R&B, deep-house’u i klasycznego popu, dzięki któremu każdy kolejny singiel zespołu to prawdziwy uniwersalny hit. „Take Shelter”, „Desire”, „King” czy najnowszy „Shine” znakomicie sprawdzają się zarówno na parkietach jak i w radiu, potrafią zarówno cieszyć jak i wzruszać. Inspiracją do powstania materiału na „Communion”, jak przyznaje wokalista Olly Alexander, stał się jego zawód miłosny – To był bardzo chaotyczny okres w moim życiu, kiedy próbowałem podbić czyjeś serce, ale zostałem odtrącony, stąd wzięły się wszystkie teksty. Oprócz Olly’iego w skład zespołu wchodzą basista Mikey Goldsworthy i klawiszowiec Emre Turkmen. Co ciekawe, jako ostatni do grupy dołączył wokalista. Mikey zaproponował mu współpracę po tym jak usłyszał Olly’iego śpiewającego pod prysznicem w czasie jednej z domówek. Przy produkcji albumu Years & Years wspomógł Marka Ralph (znany m.in. ze współpracy z Hot Chip), który doskonale wydobył innowacyjność, a zarazem szczerość i emocjonalność przekazu na „Communion”. Nic dziwnego, że debiutancki album zespołu – „Communion” to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier 2015 roku!

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

ADAM LAMBERT – “ The Original High” (Warner Music)

Nowa płyta amerykańskiego wokalisty Adama Lamberta zatytułowana jest „The Original High”. Piosenki finalisty programu „American Idol”, od kilku lat wspomagający na koncertach grupę Queen, nagrywał w Sztokholmie i w Los Angeles, zaś role producentów płyty przypadły Maksowi Martinowi i Shellbackowi (czyli Karlowi Johanowi Schusterowi), których portfolio zawiera takie gwiazdy jak Katy Perry, Maroon 5, Pink, Britney Spears, Kelly Clarkson. Wśród gości Adama są znakomita szwedzka wokalistka i kompozytorka Tove Lo (Ebba Tove Elsa Nilsson) oraz doskonale znany Lambertowi Brian May z Queen.

Źródło: WARNER MUSIC
———-

HOLLY HERNDON – “Platform” (Sonic Records)

Dzięki nieustającemu eksperymentowaniu ze strukturą tanecznych i popowych piosenek, Holly Herndon stała się objawieniem współczesnej muzyki alternatywnej i elektronicznej. „Platform” jest potwierdzeniem jej statusu wyjątkowego muzyka i wokalistki o niebanalnym, charakterystycznym głosie. Urodzona w Tennessee, dorastała słuchając zagranicznej muzyki. Zaczynała w Berlinie, będąc częścią sceny minimal techno, skąd przeniosła się do San Francisco, gdzie mieszka i gdzie jest doktorantem w Instytucie Stanforda, zajmując się komputerowymi badaniami dotyczącymi muzyki i akustyki (CCRMA). Aby stworzyć „Platform”, Herndon nawiązała współpracę z radykalnym holenderskim studiem projektowym Metahaven, a także z cyfrowym twórcą Matem Dryhurstem. To dzięki nim zagłębiła się w takie tematy jak systemowe nierówności, stan inwigilacji i neo-fundamentalizm. „Platform” podkreśla potrzebę nowych fantazji i strategicznych zbiorowych działań.Holly zadebiutowała w 2012 roku albumem ‚Movement’, który pokazał jej fascynację muzyką transową i inspirację techniką samplowania pionierów muzyki awangardowej. Na kolejnych singlach ‚Chorus’ i ‚Home’, przygotowujących grunt pod jej najnowsze dzieło, starała się nadać ludzki wymiar komputerom, wychwalając ich ogromne możliwości zapamiętywania danych. „Platform” jest swoistym optymistycznym przełomem, wezwaniem do postępu i szukania nowych sposobów miłości.

Źródło: SONIC RECORDS
———-

THE VACCINES – „English Graffiti” (Sony Music)

Drugi krążek The Vaccines, jednej z najciekawszych brytyjskich grup alternatywnych ostatnich lat, to płyta bardzo oczekiwana nie tylko na Wyspach, ale i wśród fanów rocka na całym świecie. Hity ‘Post Break-Up Sex’, ‘If You Wanna’ i najnowszy ‘Hansome’ dały im pozycję, o jakiej marzy wiele młodych zespołów, ale i presję dostarczenia drugiej płyty równie dobrej, co debiut sprzed 4 lat. Na szczęście wszystko wskazuje, że 11 utworów z ‘English Graffiti’ tylko tę pozycję umocni. Brzmienie krążka to jest ambitny rock, który wręcz definiuje pojęcie współczesnej alternatywy… i za 10 lat będzie brzmiał totalnie staromodni – jak żartują sami muzycy. Album wyprodukowali The Vaccines oraz Dave Fridmann (Flaming Lips, Tame Impala, MGMT) i Cole MGN (Ariel Pink, Beck, Nite Jewel). Aktualnym singlem z krążka jest kompozycja “Dream Lover”, który The Vaccines określają jako najlepszy numer w swojej karierze. Album ukaże się na płycie CD standard i na winylu.

Źródło: SONY MUSIC
———-

TWENTY ONE PILOTS – „Blurryface” (Warner Music)

Czwarty studyjny album duetu Twenty One Pilots, który tworzą pochodzący z Columbus w stanie Ohio Tyler Joseph i Josh Dun. Następca świetnie przyjętego albumu „Vessel” jest rozwinięciem stylu Amerykanów. Na szeroko pojętym terytorium indie rocka, tak bliskim Joshowi i Tylerowi, można obecnie znaleźć także hip-hop, punk, popowe melodie i wspaniałe dźwiękowe pejzaże. Eklektyzm w najlepszej i niezwykle ciekawej formie – tak można skwitować zawartość „Blurryface”.

Źródło: WARNER MUSIC
———-

MELODY GARDOR – “Currency of Man” (Universal Music)

Jedna z najlepiej sprzedających się wokalistek na świecie, Melody Gardot powraca z nowym, czwartym albumem studyjnym zatytułowanym „Currency of Man”. Od dawna wyczekiwany album „Currency of Man” przedstawia niebywale twórcze podejście artystki, która w niezwykły sposób potrafi przekraczać muzyczne granice jazzu, bluesa i R&B. Na nowym albumie Melody ponownie łączy siły z nagrodzonym statuetką Grammy producentem Larry Kleinem. W 2009 roku w wyniku tej współpracy powstał bestsellerowy album ‘My One and Only Thrill’ , który sprzedał się w ilości ponad 1,5 miliona egzemplarzy na całym świecie, czyniąc pochodzące z niego nagrania klasykami gatunku. ‘Currency of Man’ stanowi istotny krok naprzód w karierze wokalistki. Melody Gardot wykorzystuje tu swój talent do pisania tekstów w zupełnie inny sposób niż na ostatnim, bardzo dobrze przyjętym przez krytykę i publiczność albumie ‘The Absence’. Jak wyjaśnia Melody – Każdy album jest podróżą, a ta płyta pod wieloma względami jest skokiem w nieznane. Spędziłam ostatnio sporo czasu w Los Angeles i wszystkie piosenki mówią o ludziach, których tam spotkałam: o ludziach, którzy prowadzą życie na krawędzi…” Nadzwyczajny głos i interpretacje Melody Gardot, przepełnione siłą i wdziękiem są bez wątpienia jej wizytówką. Muzyczny świat natychmiast przypomni sobie to rzadkie połączenie naturalnego talentu i muzycznego wyrafinowania, dzięki któremu Melody bez trudu podbija publiczność . Wokalistka dodaje: Mamy odlotową sekcję rogów i te filmowe, do pewnego stopnia egzystencjalne aranżacje. W tych utworach ja i Larry odkryliśmy elektryzującą stronę tych piosenek, coś czego nigdy dotąd nie robiłam. .. To wszystko jest poszukiwaniem, ale wydaje się, że dobrze jest poszukiwać czegoś nowego, nawet jeśli miało by to okazać się troszkę dziwne.

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

CHARLES AZNAVOUR – “Encores” (Universal Music)

Legendarny Charles Aznavour, który w ubiegłym roku ukończył 90 lat, powraca z nowym albumem! Jego długoletnią karierę determinuje ogromna pasja do śpiewania, występy na żywo oraz ogromna przyjemność jaką czerpie ze swojej pracy artystycznej. Charles Aznavour, który rozpoczął występy sceniczne już jako 9-latek, obecnie jest ikoną francuskiej piosenki rozpoznawalną i szanowaną na całym świecie! Charles Aznavour pytany o swoją profesję zawsze odpowiada z niesamowitą skromnością, szczerością i precyzją. Legendarne jest jego poczucie humoru oraz cięta riposta. Płyta Charlesa Aznavoura jest rodzajem muzycznego pamiętnika. Charles Aznavour opowiada o swojej młodości na ulicach Montmartre, przytacza wspomnienia związane z Edith Piaf, porusza tematykę mijającego czasu oraz trudnych chwil podczas wojny. Album zawiera duet z rewelacyjnym Benjaminem Clementine: “You’ve Got To Learn”! „Avec un brin de nostalgie” (With a Touch of Nostalgia) – pierwszy singiel z albumu:

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

THE SUBWAYS – „The Subways” (Mystic Prod.)

Na półkach sklepowych można już znaleźć najnowszy album formacji The Subways. Krążek zatytułowany po prostu „The Subways” jest czwartym w dorobku zespołu. Nowa płyta to również początek nowego etapu w działalności The Subways. Przy pierwszych trzech albumach zespół pracował ze znanymi producentami (Stephen Street, Butch Vig i Ian Broudie), natomiast produkcja i miks najnowszego krążka to dzieło wokalisty, Billy’ego Lunna. Efektem jest płyta, której brzmienie jest esencją tego, jak zespół brzmi na żywo. Zaraz po wydaniu krążka The Subways ruszyli w dużą trasę promocyjną.

Źródło: MYSTIC PRODUCTION
———-

WILLIE NELSON & MERLE HAGGARD – „Django and Jimmie” (Sony Music)

Nowy album legendarnego Willie Nelsona nagrany wspólnie z Merle Haggardem uważanym za drugiego obok Williego ojca założyciela amerykańskiej sceny country już jest w naszych sklepach muzycznych. „Django & Jimmie” to szósty album studyjny Nelsona nagrany dla Legacy Recordings. Legendarny artysta połączył siły z długoletnim przyjacielem i współpracownikiem Merle Haggardem czego wynikiem jest ten niesamowity album, na którym znalazły się nowe piosenki oraz klasyki, które Willie śpiewał gdy był nastolatkiem. Tytułowy utwór powstał w hołdzie dla dwóch wspaniałych artystów – gitarzysty jazzowego Django Reinhardta oraz amerykańskiego piosenkarza country Jimmie Rodgersa tworzącego na początku XX wieku. Willie Nelson i Merle Haggard to artyści uważani za największe gwiazdy muzyki country, które od dziesięcioleci wpływają na nowe pokolenia fanów i inspirują innych artystów.

Źródło: SONY MUSIC
———-

MARTIN GORE – „MG” (Pias)

Długo oczekiwany solo projekt Martina Gore’a „MG” trafił na półki sklepowe. Album jest dostępny na CD, winylu oraz jako download. Matin Gore nie tylko skomponował muzykę, ale zajął się również produkcją swojego krążka. Utwory powstały w prywatnym studio Martina w Santa Barbara. Płyta ma charakter ścieżki dźwiękowej do emocjonalnego i tajemniczego filmu, który słuchacz wykreuje sobie w swojej głowie.

Źródło: PIAS
———-

”FINDING NEVERLAND” (Universal Music)

To album, który zawiera piosenki z uznanego broadwayowskiego musicalu w interpretacji największych gwiazd sceny muzycznej! W projekcie udział wzięli: Musical powstał na podstawie historii przyjaźni pisarza Jamesa Barriego z pewną wdową i czworgiem jej synów, którzy zainspirowali go do napisania „Piotrusia Pana”. Ta historia pobudza wyobraźnię i przenosi w inny, magiczny świat. W rolach głównych występują: Matthew Morrison, Kelsey Grammer i Laura Michelle Kelly.

Reżyseria: Diane Paulus i James Graham
Kompozycja i słowa: Gary Barlow oraz Eliot Kennedy
Choreografia – Mia Michaels

Tracklista:

1. Zendaya – “Neverland”
2. Kiesza – “Stronger”
3. Nick Jonas – “Believe”
4. Ellie Goulding – “When Your Feet Don’t Touch The Ground”
5. Paloma Faith – “Circus Of Your Mind”
6. Jennifer Lopez & Trey Songz – “What You Mean To Me”
7. Rita Ora & Sage The Gemini – “Are We Gonna Play?”
8. Christina Aguilera – “Anywhere But Here”
9. Jon Bon Jovi – “Beautiful Day”
10. Pentatonix – “Stars”
11. John Legend – “My Imagination”
12. Gary Barlow – “Something About This Night”
13. Matthew Morrison – “We Own The Night”
14. Christina Perri – “All That Matters”
15. Goo Goo Dolls – “If The World Turned Upside”

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

JASON DERULO – “Everything is 4” (Warner Music)

Czwarty studyjny album Jasona Derula. Na płycie gościnnie pojawiają się m.in. Stevie Wonder i Jennifer Lopez. Produkcję większej części z kilkunastu piosenek wziął na siebie nominowany do Grammy producent Ian Kirkpatrick (m.in. Hilary Duff). Jason do współpracy przy nadaniu brzmienia piosenkom wybrał także Ricky’ego Reeda. To właśnie on ma duży udział w wielkich sukcesach świetnych singli Derulo, „Talk Dirty” oraz „Wiggle”. Poza wspomnianą J.Lo oraz Stevie’em Wonderem Jasona Derulo w nagraniach wspomogli również: wokalistki Meghan Trainor i K. Michelle, mąż aktorki Nicole Kidman i gwiazda country Keith Urban, norweski didżej Matoma oraz młoda wokalistka i kompozytorka Julia Michaels (współpracowniczka m.in. Seleny Gomez i Demi Lovato).

Źródło: WARNER MUSIC
———-

SHAMIR – “Ratchet” (XL Rec. / Sonic Records)

„Ratchet” to debiutancki album pochodzącego z Las Vegas Shamira Bailey’a, szerzej znanego po prostu jako Shamir. Na płycie znalazło się dziesięć utworów. Muzyka w jego domu była obecna od najmłodszych lat. Głównie za sprawą zajmującej się nią ciotki, którą w domu odwiedzali muzycy i producenci, pomagający tworzyć jej piosenki. To właśnie dzięki niej, a także dzięki rodzicom Shamir odkrył muzykę hiphopową i R&B oraz wokalistki w rodzaju Billie Holiday, Nina Simone czy Janis Joplin. On sam zaczął komponować w wieku dziewięciu lat, gdy dostał swoją pierwszą gitarę i podręcznik ‘Gitara dla opornych’. Gdy miał siedemnaście lat wraz z przyjacielem utworzył zespół punkowy, który jednak szybko zakończył działalność. Shamir zadebiutował w czerwcu 2014 roku EP-ką ‘Northtown’, wydaną nakładem nowojorskiego wydawnictwa Godmode.  W październiku zeszłego roku Shamir przeniósł się na Brooklyn, gdzie zamieszkał w przestrzeni artystycznej Silent Barn i gdzie razem z założycielem Godmode, Nickiem Sylvestrem, nagrał ‘Ratchet’. Powstała zachwycająca mieszanka muzyki disco, house i r&b, przekraczającą pojęcia gatunku, płci, wieku i geografii. Album promuje utwór ’Call It Off’, do którego powstał teledysk opublikowany w ramach YouTube Music Awards 2015.

Źródło: SONIC RECORDS
———

HILARY DUFF – „Breathe In. Breathe Out.” (Sony Music)

Hilary Duff to jedna z najpopularniejszych wokalistek-aktorek młodego pokolenia. Rozpoczynała karierę jako „Lizzie McGuire” w telewizyjnej produkcji pod tym samym tytułem, by później występować w bardziej ‘dorosłych’ produkcjach – zarówno kinowych, jak i serialowych. Od początku łączyła ją z udaną karierą wokalną – przeboje                   „So Yesterday” czy „Come Clean” królowały na listach przebojów na całym świecie, a debiutancki krążek ‘Metamorphosis’ zadebiutował na 1. miejscu amerykańskiej listy Billboard Chart 200. Hilary Duff ma na swoim koncie ponad 15 milionów sprzedanych płyt na cały świecie. Po 8 latach przerwy powraca z nowym, piątym albumem – „Breathe In. Breathe Out.” Płyta powstała we współpracy z najgorętszymi nazwiskami w branży muzycznej – za teksty oraz produkcję odpowiadają między innymi: Tove Lo, Ed Sheeran, Matthew Koma (Zedd, Alesso, Tiesto, One Republic) i Bloodshy (Britney Spears, Madonna, Jennifer Lopez, Katy Perry). Krążek dostępny jest w wersji podstawowej CD z 12 utworami oraz CD deluxe (dodatkowe 2 piosenki).

Źródło: SONY MUSIC
———-

SLAYER – „Repentless” (Mystic Prod.)

11 września ukaże się nowy album legendy thrash metalu, formacji Slayer, zatytułowany „Repentless”. To będzie jedenasty studyjny album w dorobku Slayer i pierwszym od wydanego w 2009 roku „World Painted Blood”. Za jego produkcję odpowiada Terry Date (Pantera, Siundgarden, Deftones), z którym zespół pracował pierwszy raz w swojej historii. To także pierwszy album Slayer od kiedy do zespołu w 2013 roku powrócił perkusista Paul Bostaph oraz szeregi kapeli zasilił Gary Holt z Exodus w roku 2011. Kerry King, gitarzysta zespołu, opowiada: „Na płycie jest 12 kawałków, jeden to intro, kolejny to „Implode”, jest „Atrocity Vendor”, jest też „When The Stillness Comes”, ale ich wersje na albumie będą inne od tych, które słyszeliście. Myślę że to fajne, zwłaszcza że chciałem aby były częścią nowego krążka. Lubię, gdy wszystkie utwory na płycie brzmią spójnie. To prawdopodobnie 40, 45 minut muzyki, może trochę mniej. Gdy nagrywaliśmy „God Hates Us All”, umieściliśmy na niej wszystkie numery, które nagraliśmy, bo tak się wtedy robiło, ale gdy to się stało, obiecałem sobie, że nigdy więcej tego nie zrobię. Ja się wychowałem na płytach 10 – cio utworowych.

Źródło: MYSTIC PRODUCTION
———-

MANS ZELMERLOW – “„Perfectly Damaged” (Warner Music)

Od 8.06.2015 r. jest już nowy album Månsa Zelmerlöwa pt. „Perfectly Damaged”. Na płycie znalazł się utwór Heroes, z którym Szwed zwyciężył 60. Konkursu Piosenki Eurowizja 2015 w Wiedniu. Måns Zelmerlöw wyprzedził reprezentującą Rosję Polinę Gagarinę (A Million Voices) oraz włoski zespół Il Volo (Grande Amore). Krążek Szweda wypełniło ją 12 piosenek. Zelmerlöw ma za sobą udział w szwedzkim „Idolu” oraz tamtejszej wersji „Tańca z gwiazdami”. Jako gość pojawił się też w polskiej edycji drugiego z wymienionych show. W naszym kraju występował wielokrotnie, w programach telewizyjnych, na festiwalach, a także na koncertach plenerowych. Jego singiel „Cara Mia” pokrył się w Szwecji podwójną platyną. Sukcesami były też role Månsa Zelmerlöwa w musicalach „Grease” oraz „Footloose”.

Źródło: WARNER MUSIC
———-

PAROV STELAR – “The Demon Diaries” (Sonic Records)

Parov Stelar powraca z nowym albumem zatytułowanym ‚The Demon Diaries’. Muzyczne demony nie zawsze są mroczne i złe, jak mogą się wydawać na pierwszy rzut oka. Jednak niepokój artysty stał się siłą napędową The Demon Diaries. Bo gdzie byśmy byli bez naszych wewnętrznych demonów? Nie ma wątpliwości, że tam gdzie jest światło, zawsze jest też mrok, o czym Parov Stelar wie aż nazbyt dobrze. Złamane obietnice, ślepe zaułki, bezsenne noce bez wątpienia odciskają się na psychice. Granica pomiędzy zabawowym hedonizmem, a melancholią często bywa bardzo cienka. The Demon Diaries nie tylko ujawnia obie twarze bestii, ale podobnie jak poprzednie płyty Coco i The Princess, pokazuje dwa różne aspekty muzycznego geniuszu Parova Stelara. Na dwupłytowym albumie znajdziemy dwadzieścia cztery piosenki, zaśpiewane gościnnie przez dziewięciu wokalistów.

Źródło: SONIC RECORDS
———-

PETE TOWNSHEND’S – “Classic Quadrophenia” (Universal Music)

70-letni legendarny artysta Pete Townshend stworzył ‚klasyczną‘ wersję jednego z najbardziej znanych albumów zespołu The Who – Quadrophenia – na orkiestrę symfoniczną, głos operowy i chór. Nowa, symfoniczna wersja albumu Quadrophenia, pierwotnie wydanego przez zespół The Who w 1973 r., została zorkiestrowana przez profesjonalną kompozytorkę, aranżerkę, autorkę piosenek i wreszcie piosenkarkę Rachel Fuller, prywatnie partnerkę Pete‘a Townshenda.

Album został nagrany dla wytwórni Deutsche Grammophon, a koncertowa premiera dzieła w wykonaniu Royal Philharmonic Orchestra oraz London Oriana Choir będzie miała miejsce latem w Royal Albert Hall. Projekt zapisuje najnowszy rozdział w trwającej całe życie kampanii Townshenda mającej na celu zerwanie ze stereotypem 3-minutowej piosenki popularnej i wprowadzenie muzyki rockowej na wyższy artystyczny poziom. Już w latach 60. Townshend zdefiniował ideę „opery rockowej“ (Tommy), a Quadrophenia stanowi kolejny etap tego procesu. Wymyślona i napisana przez Townshenda w 1973 Quadrophenia doczekała się wersji filmowej, a następnie teatralnej, była też w całości wykonywana podczas ostatnich tras koncertowych zespołu The Who. Przez ostatnie trzy lata Townshend pracował bardzo intensywnie z Rachel Fuller nad zupełnie nowymi aranżacjami tego dzieła na orkiestrę, solistów i chór. To nowe wcielenie klasycznej opery rockowej zostało nagrane we wrześniu 2014 w legendarnych londyńskich Air Studios, a wykonawcami byli: Royal Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Roberta Zieglera, popularny brytyjski tenor Alfie Boe oraz grający na elektrycznej gitarze i pojawiający się także w partiach wokalnych sam Townshend. Townshend ponownie wystąpi podczas światowej premiery swojego dzieła na żywo w Royal Albert Hall w Londynie, 5 lipca 2015 razem z RPO, Zieglerem, Boe’em i innymi zaproszonymi gwiazdami.

Wielki gwiazdor rocka rozpoczyna tym projektem prace nad zaaranżowaniem na orkiestrę całej swojej muzyki, z myślą o przyszłych pokoleniach.

Rachel Fuller, która przyszła na świat w roku wydania albumu Quadrophenia, przyznaje, że zetknęła się z albumem zespołu The Who dopiero sporo lat po spotkaniu Townshenda w nagraniowym studio w Londynie, podczas prób do trasy koncertowej zespołu The Who w 1996 r., kiedy pracowała z Ute Lemper.

Alfie Boe, który śpiewa partie pierwotnie wykonywane przez Rogera Daltreya, urodził się również w 1973 roku, ale słuchał albumu Quadrophenia przez wiele lat. Mam ten album we krwi. Wychowałem się na muzyce rockowej i zawsze fantazjowałem, że zostanę śpiewakiem rockowym, zanim otrzymałem wykształcenie operowe. Zawsze wydawało mi się, że śpiewak operowy może sprawdzić się w tego typu repertuarze. To trudniejsze do śpiewania od opery, ale bardzo emocjonujące. Muzyka jest pełna emocji, pozytywnych uczuć i siły, można ją porównać z symfoniami Beethovena czy Mozarta – Alfie Boe.

Dyrygent Robert Ziegler wspomina jak słuchał zespołu The Who, kiedy był nastolatkiem w Los Angeles, potem spotkał Townshenda podczas pracy nad dokumentalną audycją radiową o producencie filmowym Kenie Russellu, który reżyserował film oparty na operze Tommy. To bardzo ciekawe doświadczenie, kiedy orkiestra występuje z muzykami rockowymi o tak odmiennych doświadczeniach, i kiedy ludzie reprezentujący szczyty umiejętności w swoich gatunkach sztuki spotykają sie, aby razem muzykować, wszyscy są szczęśliwi.

“Komentując „wiodącą“ rolę Alfiego Boe‘ego Townshend mówi: Alfie jest prawdziwą gwiazdą, podczas występu daje z siebie wszystko. Nigdy nie myślałem, że usłyszę moje piosenki w wykonaniu klasycznego tenora, ale dzięki Alfiemu stało się to faktem. Jest on też bardzo zabawnym człowiekiem, a przy tym bardzo przystojnym, dziewczęta go lubią. Nie mogę się doczekać, kiedy razem wystąpimy na scenie. Będę próbował zepchnąć go do orkiestrowego kanału…

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

CASSANDRA WILSON – „Coming Forth By Day” (Sony Music)

Nowy album Cassandry Wilson nosi tytuł „Coming Forth By Day.” Płyta ta jest niezwykłym hołdem złożonym wyjątkowej artystce, jaką była Billie Holiday w stulecie jej urodzin. Tytuł albumu „Coming Forth By Day” to angielskie tłumaczenie tytułu staroegipskiej „Księgi Umarłych” – zbioru zaklęć mających pomóc w wędrówce w zaświaty. Cassandra Wilson z charakterystyczną dla siebie odwagą podeszła do repertuaru „Lady Day.” Wspólnie z producentem Nickiem Launay (znanym ze współpracy z Nickiem Cave), Cassandra wybrała zarówno mniej znane, jak i wielkie przeboje Billie Holiday. W powstaniu albumu uczestniczyli między innymi: producent Nick Launay, gitarzyści T Bone Burnett i Nick Zinner, aranżer Van Dyke Parks, sekcja rytmiczna The Bad Seeds (perkusista Thomas Wydler i basista Martyn P. Casey), długoletni współpracownik Cassandry, pianista Jon Cowherd oraz gitarzysta Kevin Breit.

Źródło: SONY MUSIC
———-

BRANDON FLOWERS – “The Desired Effect” (Universal Music)

Drugi solowy album frontmana zespołu The Killers, Brandona Flowersa. Do współpracy nad najnowszym albumem Brandon zaprosił zwycięzcę zeszłorocznej nagrody Grammy dla najlepszego producenta – Ariela Rechtshaida. Album promuje singiel „Can’t Dany My Love”.

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

PAUL WELLER – “Saturns Pattern” (Warner Music)

Album legendy brytyjskiego punka, rocka i alternatywy, Paula Wellera. Materiał nosi tytuł “Saturns Pattern”. Nad piosenkami na album Paul pracował w HQ, Black Barn Studios w Surrey razem z wieloletnim, sprawdzonym współpracownikiem Janem „Stanem” Kybertem. „Saturns Pattern” to Paul Weller przesuwający granice stylistyczne tworzonej przez siebie muzyki, to kalejdoskop różnorakich dźwięków pełen ambicji i werwy, który swoją świeżością i pomysłowością z pewnością zawstydzi niejednego znacznie od Anglika młodszego twórcę. To album dowodzący, że Weller to nie nostalgia, lecz muzyczna awangarda. Oprócz Paula i Jana w studio pracowali również muzycy towarzyszący artyście na koncertach: Steve Cradock, Andy Crofts, Ben Gordelier, Steve Pilgrim. W gościach znajdziemy znanego z The Strypes Josha McCloreya oraz starego kumpla Wellera z Woking oraz The Jam, Steve’a Brookesa.

Źródło: WARNER MUSIC
———-

JAMIE XX – „In Colour” (XL Rec. / Sonic Records)

Jamie Smith, szerzej znany jako Jamie xx, to młody, pełen energii artysta, a jego pierwszy stricte solowy album „In Colour”, jest zarówno podsumowaniem jego dotychczasowej kariery, jak i początkiem czegoś zupełnie nowego. Jest pochodną jego własnej historii. W ciągu dekady, od momentu gdy dołączył do The xx, zmienił się z nieśmiałego fana muzyki elektronicznej, w jedną z najważniejszych jej postaci. „In Colour” jest płytą o wyjściu z zespołu i kształtowaniu nowej przyszłości. Jest na nim muzyka, która inspirowała go na przestrzeni tego czasu, są ludzie, których spotkał i klimat miejsc, które odwiedził. Album przynosi imponującą i zaskakującą listę współpracowników, wśród których znaleźli się jego koledzy z zespołu: Romy Madley Croft i Oliver Sim, którzy mają tu swój wokalny wkład. Pojawił się też raper z Atlanty Young Thug, którego Rolling Stone nazwał „jednym z najbardziej ekscytujących nowych głosów hiphopowych – a może całej muzyki popowej”. Na płycie pojawia się też jamajski artysta Popcaan oraz producent Four Tet. Jak mówi sam twórca: „In Colour” jest o przemianie, o transformacji. O nieustannych wyjazdach i powrotach do domu. O tym jak te podróże zmieniają mnie za każdym razem. Uwielbiam trasy koncertowe, miejsca, które odwiedziłem, jednak kiedy biorę do ręki laptop, zawsze myślę o domu i o muzyce. Uwielbiam bycie w zespole, bycie producentem i bycie DJ-em. O tym wszystkim jest ten album. Od strony dźwiękowej „In Colour” jest trzymającym w napięciu, ekspansywnym, szerokoformatowym albumem, na przemian lśniący i nowoczesny, jak i chropowaty i surowy. Luźny i zabawny, a zarazem refleksyjny i rozważny. Tytuł jest nawiązaniem do monochromatycznej tożsamości The xx. Zazwyczaj postrzeganej z powagą, co Jamie uważa za błąd. Album przynosi całą paletę dźwięków i emocji, które inspirują piękną, wizualną estetykę. Na okładce płyty znalazło się śmiałe zestawienie kolorów. Ikonowy, minimalistyczny wzorzec, który zdefiniował Jamie’go (i The xx), tutaj został rozciągnięty i posłużył jako gra. Jamie dopasował do tego widma każdy utwór na „In Colour”. Zacząłem od bycia fanem muzyki elektronicznej, podziwiałem wspaniałych artystów i producentów, aż w końcu stałem się częścią tego świata. „In Colour” to nie jest koniec pewnej ery, a raczej początek tego, co będzie dalej – podsumowuje ten jeden z filarów formacji The xx.

Źródło: SONIC RECORDS
———-

INCUBUS – “ Trust Fall (SIDE A)” (Universal Music)

Wielki powrót Incubus! Nowy mini album „Trust Fall (Side A)” składa się z czterech kompozycji ukazał się w 20 lat od premiery debiutanckiej płyty Incubus „Fungus Amongus”. Zespół ma na swoim koncie 6 studyjnych albumów, z czego ostatnie 3 wyprodukował Brendan O’Brien. Płyty zdobyły złoty, platynowy i multi-platynowy status. 4 utwory dotarły do pierwszego miejsca listy Billboard Alternative Songs. Incubus wystąpi na tegorocznym Orange Warsaw Festiwal.

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

A$AP Rocky – „AT.LONG.LAST.A$AP” (Sony Music)

Drugi album jednego z najmodniejszych – i najbardziej wszechstronnych – raperów młodego pokolenia. Na krążku „At.Long.Last.A$AP” (w skrócie „A.L.L.A.”) oprócz znanych już gości – Miguela, Marka Ronsona, Roda Stewarta („Everyday”) i Lil Wayne’a („M’$”) pojawiają się także Kanye West („Jukebox Joints”), Future i M.I.A. („Fine Whine”) i Mos Def („Back Home”) a także wielu inne innych nazwisk ze świata rapu. W płyty udostępnione przed premierą zostały kawałki „Lord Pretty Flacko Jodye 2 (LPFJ2)”, „M’$”, „LSD” i „Electric Body (ft. ScHoolboy Q)” ale singlem przeznaczonym do promocji płyty w stacjach radiowych jest numer „Everyday”, oparty na samplu z piosenki „In A Broken Dream” Roda Stewarta nagranej prawie 5 dekad temu. Album ukazał się w Polsce na płycie CD wyłącznie w wersji nieocenzurowanej. Latem 2015 r. trafi do sprzedaży również na płycie winylowej.

Źródło: SONY MUSIC
———-

JESSE MALIN – „New York Before The War” (Mystic Prod.)

Nowy album Jesse’ego Malina zatytułowany „New York Before The War” można już znaleźć na półkach sklepowych. Jesse podszedł bardzo ambitnie do nowego materiału, który ukazuje się prawie 5 lat po premierze jego poprzedniej płyty. Muzyk chciał nagrać materiał, który przeskoczy wszystko, co do tej pory stworzył. Sesje nagraniowe albumu rozpoczęły się w Virginii, a potem przeniosły się do studia Magic Shop w nowojorskim Soho. W nagraniach udział wzięli gitarzysta Derek Cruz, basistka Catherine Popper (Jack White, Ryan Adams), perkusiści Randy Schrager (Scissor Sisters) i Paul Garisto (Psychedelic Furs). Podczas sesji w Virginii produkcją zajmował się Don Dilego, a Malin i Cruz wspólnie produkowali album podczas nagrań w Nowym Jorku. Brian Thorn, który pracował przy „The Next Day” Davida Bowiego, zajął się realizacją i miksem albumu. Malin, który współpracował z Bruce’em Springsteenem, Ryanem Adamsem, Gogol Bordello i wieloma innymi, opisuje swoją płytę jako „metaforę próby przetrwania i prawdziwego życia w ciągle zmieniającym się, nieczułym świecie”.

Źródło: MYSTIC PRODUCTION
———-

KENSINGTON – „Rivals” (Universal Music)

Kensington to rockowa grupa, która składa się z czterech utalentowanych muzyków i odnosi ogromne sukcesy w ojczystej Holandii. Ma na koncie liczne nagrody i radiowe przeboje. Znana jest też z fantastycznych występów na żywo. Od początku 2015 roku zespół zyskuje coraz większą popularność także w Polsce. W marcu 2015 roku zaskoczyli jurorów i telewidzów swoim występem w programie „Must Be the Music”. Album grupy pt. „Rivals” z 2014 roku promuje singiel „War.”

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

PALMA VIOLETS – “Danger In The Club” (Rough Trade / Sonic Records)

Historia Danger In The Club, drugiej płyty Palma Violets, zaczęła się dość niefortunnie. Wszystko zaczęło się na farmie Pembrokeshire w Walii. Było gorące lato 2013 i muzycy byli w trasie od 2012 roku. Marudni, znudzeni i poirytowani. Drażniło ich wszystko, nawet sami siebie nawzajem. Wbrew intuicji, po typowo rozbrykanym występie na Reading Festival, zażądali od tour managera by zawiózł ich do stodoły „gdzieś pośrodku niczego”. W tej gorączkowej atmosferze konfrontacji, stopniowo zaczęli wracać do muzyki. Od tarć zaczęły pojawiać się okazjonalne iskry, które stały się punktem zapalnym płyty „Danger In The Club”. Pomocna okazała się konceptualna wizja płyty, na którą wszyscy się zgodzili. Wiedzieli, że chcą uniknąć typowych rozwiązań dla drugiego albumu. Zrozumieli, że najważniejsze dla tej płyty będzie zachowanie prostoty, bezpośredniości i młodego ducha. Muzyka, której wtedy słuchali – Dr Feelgood, Brinsley Schwarz, Graham Parker – podsycana ich tradycyjnymi fascynacjami muzyką The Gun Club, Cramps czy Nicka Cave’a, rozbudziła ich apetyt na stworzenie czegoś prostego i ekscytującego. „Danger In The Club” jest napędzany zaraźliwą energią, jest zarówno rozpędzony, jak i garażowy i entuzjastyczny. Gorączkowy charakter takich utworów jak Hollywood (I Got It), Danger In The Club czy Gout! Gang! Go!, równoważy intymna ballada The Jacket Song, a także bardziej eksperymentalny No Money Honey. Duży wkład w brzmienie i emocje tego albumu miał też producent John Leckie. Kiedy zgromadzili wystarczającą ilość materiału, zdecydowali się zwrócić do niego ze względu na jego wcześniejszą pracę z The Fall i Magazine. W ciągu dwóch tygodni, za namową Leckie’a, album nabrał nowego kształtu. Większość rzeczy, które słychać na płycie, powstały w tym okresie wzmożonego eksperymentowania. Rdzeń tematyczny albumu pozostał jednak bez zmian. Palma Violets są dumni z tego, że są angielskim zespołem i chcą aby to poczucie było zauważalne na płycie. Jak wiele młodych angielskich zespołów, promując swój pierwszy album, odwiedzili Amerykę. Ich jednak ten kraj nie onieśmielił, co znalazło odbicie w takich utworach jak Secrets Of America i Hollywood (You Got It). Z całą pewnością „Danger In The Club” charakteryzuje zaufanie i poczucie własnej tożsamości. Jestem niezwykle dumny z tej płyty – podkreśla Jesson. Wiele z siebie daliśmy i to nie było łatwe. Ważne jest, aby ludzie o tym wiedzieli, ale najważniejsze jest, że mamy poczucie, że ta płyta nie tylko potwierdziła naszą tożsamość, ale w jakimś sensie ją uzupełniła. Nie mogę się doczekać, co powiedzą o niej ludzie. Chciałbym, aby porwała ich tak, jak nas gdy nad nią pracowaliśmy. Album promuje kompozycja tytułowa, do której powstał teledysk wyreżyserowany przez Rogera Sargenta, a który został nakręcony w lokalnym pubie The Pineapple, często odwiedzanym przez muzyków z Lambeth.

Źródło: SONIC RECORDS
———-

FLORENCE + THE MACHINE – “How Big How Blue How Beautiful” (Universal Music)

Album “How Big How Blue How Beautiful” to kolekcja utworów, napisanych i zarejestrowanych w 2014r. Za produkcję materiału odpowiada Markus Dravs (Björk, Arcade Fire, Coldplay) z pomocą Paul Epworth, Kid Harpoon i John Hill. Gwiazdą pop stała się w wieku zaledwie 21 lat, ale po wielkim sukcesie swoich dwóch albumów Florence nagle odkryła, że poświęcając się tylko muzyce, utraciła jednocześnie możliwość przeżywania zwykłych rzeczy. Koncerty stawały się coraz większe, włosy coraz bardziej rude, a sukces coraz bardziej spektakularny. Dlatego po powrocie z ostatniej trasy koncertowej Florence postanowiła po prostu normalnie żyć, postarać się funkcjonować poza hermetycznym światkiem jaki znała z ciągłej trasy koncertowej. W rezultacie piosenki, które powstały kiedy wróciła do nagrywania są znacznie bardziej zanurzone w rzeczywistości. Ceremonials w dużej mierze koncentrowało się na tematach związanych ze śmiercią i wodą, natomiast ten album opowiada o uczeniu się jak żyć i jak kochać w realnym świecie raczej niż o uciekaniu od niego. To dosyć przerażające, bo w ten sposób za niczym się nie chowam, ale czułam, że tak ma być” – mówi o „How Big, How Blue, How Beautiful” Florence. Na płytę składa się 11 utworów (w wersji deluxe 16!), które powstały w znakomitej większości w ubiegłym roku przy współpracy z takimi muzykami jak Paul Epworth, Kid Harpoon i John Hill. Nad produkcją czuwał Markus Dravs odpowiedzialny poprzednio m.in. za płyty Arcade Fire czy Björk i brzmieniowo płyta jest zdecydowanie powrotem do żywego, miejscami nawet rockowego grania.

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

REBECCA FERGUSON – „Lady Sings the Blues” (Sony Music)

Trzeci album brytyjskiej wokalistki Rebeccy Ferguson „Lady Sings The Blues” to hołd złożony Billie Holiday. Mimo, iż płyta nosi ten sam tytuł, co najsłynniejszy album jazzmanki, znajdują są na nim zupełnie inne utwory. Ferguson przedstawia własne interpretacje aż 17 przebojów amerykańskiej legendy jazzu, m.in. „Summertime”, „Blue Moon” czy „Get Happy”. I to właśnie ten ostatni został pierwszym singlem promującym kolejny longplay „nowej Arethy Franklin”, nazywanej tak z powodu dojrzałego głosu do złudzenia przypominającego wokal Diwy. Co jest o tyle zaskakujące, że Rebecca nie skończyła jeszcze nawet 30-lat! Talent Ferguson ‚odkryto’ dzięki programowi X Factor (sama Adele przyznała się później, że głosowała na Rebeccę aż 80 razy!) i od tej pory z powodzeniem kontynuuje karierę solową – jej pierwsza płyta ‚Heaven’ w ciągu miesiąca sprzedał się w ilośc poł miliona egzemplarzy. Następny, wydany w 2013 roku krążek przyniósł międzynarodowy przebój ‚I Hope’ i potwierdził status Rebeccy jako jednej z najwybitniejszych młodych brytyjskich wokalistek ostatnich lat.

Źródło: SONY MUSIC
———-

TURBOWEEKEND – “Share My Thunder” (Warner Music)

Niemal trzy lata trzeba było czekać na czwarty album znakomitej duńskiej formacji Turboweekend. Czekać z całą pewnością było warto, bo płyta „Share My Thunder” jest znakomita i zbiera entuzjastyczne recenzje. Zachwyty dziwić nie mogą, skoro Silas Bjerregaard (śpiew), Morten Køie (gitara basowa), Martin Øhlers Petersen (perkusja) i Anders Stig Møller (klawisze) nagrali tak znakomite piosenki jak choćby „Miles & Miles” i „Asking For More”, które promują płytę. Płyta „Share My Thunder” jest następczynią „Fault Lines” z 2012 roku, którą w Londynie zmiksował Danton Supple (m.in. Morrissey, Massive Attack, Coldplay, Elbow). Warto pamiętać, że Turboweekend to laureaci Danish Music Award dla najlepszego wykonawcy koncertowego.

Źródło: WARNER MUSIC
———-

MUSE – „Drones” (Warner Music)

Płyta „Drones” zespołu Muse została wydana po blisko trzyletniej przerwie. Matt Bellamy, Chris Wolstenholme i Dominic Howard nagrali na swój siódmy studyjny materiał tuzin piosenek. Nadali im również brzmienie, do spółki z legendą konsolety, Robertem Johnem „Muttem” Lange (m.in. „Back In Black” AC/DC). Nagrania odbyły się w studiu w Vancouver (The Warehouse Studio), w Kanadzie.
Drony to dla mnie metaforyczni psychopaci, którzy mogą bez konsekwencji zachowywać się jak psychopaci. Światem rządzą drony, które wykorzystują drony, aby uczynić z nas drony. Płyta jest dokumentacją podróży człowieka, od całkowitej utraty nadziei do indoktrynacji przez system, aby stać się kimś na kształt ludzkiej wersji drona, a potem do ucieczki człowieka od oprawców – wyjaśnia koncept albumu Matt Bellamy. Poprzednia płyta Muse, „The 2nd Law”, ukazała się w 2012 roku. Do tej pory angielskie trio sprzedało na całym świecie ponad 17 mln albumów.

Źródło: WARNER MUSIC
———-

TOTO – „XIV” (Mystic Prod.)

Na pólkach sklepowych można już znaleźć nowy, pierwszy od dziesięciu lat, studyjny album formacji Toto. Krążek jest zatytułowany „XIV” i znajduje się na nim jedenaście nowych kompozycji. Płyta jest dostępna jako CD, w wersji CD +DVD zawierającej „making of”, 2 LP oraz Super Deluxe (CD, DVD, 2LP, ekskluzywny plakat, koszulka oraz litografia). Gitarzysta zespołu, Steve Lukather, komentuje: „Gdy spotykamy się razem każdy przynosi swoje pomysły i okazuje się że wszystko idealnie do siebie pasuje. Każdy daje z siebie maksimum. Wybieramy to, co jest najlepsze dla muzyki, naprawdę wzbijamy się na nasze wyżyny”.

Źródło: MYSTIC PRODUCTION
———-

MIKA – “No place to heaven” (Universal Music)

Mika – twórca hitu „Relax, Take It Easy” – prezentuje swój kolejny (czwarty) krążek „No Place In Heaven”. Współproducentem albumu jest nominowany do nagrody Grammy – Gregg Wells (Katy Perry, Pharrell Williams, Adele, Rufus Wainwright). Efektem tej współpracy jest album ze świetnymi kompozycjami w stylu lat 70tych. Mika dotychczas sprzedał ponad 10 milionów płyt na całym świecie, które były wyróżniane statusem złotej lub platynowej płyty w 32 krajach! Mika urodził się w połowie lat osiemdziesiątych w Beirucie. Niedługo po jego przyjściu na świat, rodzina zdecydowała się jednak opuścić to miasto i uciec przed trwającą tam wojną do Paryża. Reszta rodziny zdołała zbiec do Europy i znalazła schronienie w Londynie. Obok nauki śpiewu, Mika uczył się także grać na fortepianie. Tyle, że tej sztuki nauczył się już sam, bez pomocy profesjonalnych nauczycieli. Mika wspomina: Dorastałem słuchając wszystkiego, od Joan Baez i Boba Dylana, aż do Serga Gainsbourga czy muzyki flamenco. Z wiekiem moje upodobania stawały się wciąż bardziej eklektyczne. Zawsze najważniejsi byli dla mnie artyści, którzy pisali wspaniałe piosenki, nagrywali przemyślane płyty i konkretnym pomysłem i wizją. Myślę o takich muzykach jak Prince, Harry Nillson, Elton John, czy nawet Michael Jackson. Ci artyści nagrywali niesamowite albumy pop, których nie potrafiłby nagrać nikt inny! I to jest właśnie coś, co zawsze chciałem robić!

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

OF MONSTERS AND MEN – “Beneath The Skin” (Universal Music)

Pochodzący z Islandii zespół indie pop powraca z kolejnym albumem! Of Monsters and Men zadebiutował utworem „Little Talks”, który szturmem podbijał listy przebojów na całym świecie. Ich debiutancki album „My Head Is an Animal” sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy! Wydawnictwo zatytułowane „Beneath The Skin” zapowiada singiel „Crystals”.

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

SOAK – “Before We Forgot How To Dream” (Rough Trade / Sonic Records)

„Before We Forgot How To Dream” to debiutancki album Bridie Monds-Watson, bardziej znanej jako SOAK. Tematy poruszane na płycie to przemijający czas, czy przejście od dorastania do dorosłości. Jak mówi artystka: Widzę ten album jako rodzaj dorastania, zawartego w muzycznej formie. A to dlatego, że tworzyłam go mniej więcej od trzynastego roku życia”. Bridie dorastała na przedmieściach Belfastu, z dwojgiem rodzeństwa, w domu, gdzie muzyka pełniła ważną rolę. Ojciec puszczał swoim dzieciom do snu Pink Floyd. Soak: Moi rodzice byli naprawdę wyrozumiali, byli hipisami i wielkimi miłośnikami muzyki. Oboje pracowali jako pracownicy socjalni w pobliskim schronisku. Gdy jedno szło na nocną zmianę, drugie pracowało w dzień. Choć nie mieli zbyt wiele czasu, by spędzać go wspólnie z rodziną, Monds-Watson wspomina: zbieraliśmy się w salonie, puszczaliśmy Beethovena czy coś w tym rodzaju, jakąś jego naprawdę szybką symfonię i po prostu tańczyliśmy. Być może dzięki temu kariera muzyczna córki nie była dla rodziców Bridie zaskoczeniem. Tym bardziej, że wyróżniała się w szkole muzycznej, śpiewała w chórze, a mając czternaście lat, na Boże Narodzenie dała swojej rodzinie EP-kę, którą nagrała z młodszym bratem. Jeden z utworów z tej EP-ki trafił na antenę lokalnej rozgłośni radiowej, a także na stronę BBC Introducing, co pomogło jej później wygrać lokalny konkurs talentów. Soak: Wiele osób przychodziło do naszego domu by mnie posłuchać i chciało ze mną podpisać kontrakt, co było dziwne. A jednak propozycja podpisania kontraktu publishingowego ze strony Universalu, okazała się niezwykle pomocna. Jak mówi: dzięki temu mogłam kupić instrumenty i sprzęt do nagrywania. Mogłam robić to, co chcę.

Źródło: SONIC RECORDS
———

ALGIERS – “Algiers” (Matador / Sonic Records)

Debiutancki album Algiers naznaczony został obietnicą przeszłości. Oddziałuje niczym muzyka gospel, ma w sobie siłę soulowych protest songów z lat sześćdziesiątych oraz intensywność hardcore’u, połączoną z mocą post-punku i no wave. W jedenastu utworach, które wypełniły album Algiers, trzech emigrantów z dalekiego amerykańskiego południa atakuje ciemiężców, głosicieli odnowy religijnej i wojowników odpowiedzialnych za kulturowy szok kapitalizmu. Każdy krzyk wokalisty Franklina Jamesa Fishera zabiera słuchacza od czasów przepoconego ferworu Temptations z okresu Dennisa Edwardsa, przeprowadza przez bunt spod znaku Niny Simone, doprowadzając do samotnego wycia o północy w stylu PJ Harvey. Gitary Lee Tesche pulsują razem z partiami basu Ryana Mahana, a całość wzbogacają syntezatorowe wstawki, przekształcające całość w neomodernistyczne hymny, przepełnione strachem i nasycone popowym eksperymentatorstwem. W czasach, gdy podmiotowość polityczna i ludzka zdolność przyłączeniowa zostały rozbite na kawałki przez wymagania kapitału, Algiers prezentują postawę wierności wywrotowym duchom przeszłości i podążają w stronę światła. Chociaż być może nigdy nie dotrą do celu, przywracają do życia umarłe dźwięki i popychają je w nowym kierunku.

Źródło: SONIC RECORDS
———-

MARI I KAKON SAMUELSEN – “James Horner: Pas de Deux” (Universal Music)

Ten wyjątkowy album koncentruje się wokół premierowego nagrania kompozycji ‘Pas de Deux’, autorstwa twórcy muzyki do takich filmów jak Titanic, Braveheart czy Avatar, uhonorowanego Oskarem kompozytora Jamesa Hornera . ‘Pas de Deux’ to koncert na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę , napisany z myślą o duecie Mari i Hakona Samuelsenów. Występujące wspólnie od dziecka rodzeństwo zachwycało swoją grą publiczność całego świata, zarówno grając solo jak i w duecie. W albumie znajdują się także trzy inne słynne kompozycje współczesne: medytacyjne Fratres Arvo Pärta, rapsodyczne Violoncelles, vibrez! Giovanniego Sollimy (z wiolonczelistką Alisą Weilerstein) oraz minimalistyczny utwór Divenire Ludovico Einaudiego.

Źródło: UNIVERSAL MUSIC
———-

GENGHAR – „A Dream Outside”(Pias)

W połowie czerwca trafił na półki sklepowe debiutancki krążek kwartetu z Północnego Londynu. Nowy album Gengahr nosi tytuł „A Dream Outside”.W lutym formacja swoim występem zainaugurowała europejską trasę Alt-J. Album „A Dream Outside” powstał w Middle Farm Studios, a za jego produkcję odpowiedzialny jest James Bragg. Genghar tworzą: Felix Bushe (wokal/gitara), Hugh Schulte (bas), John Victor (gitara), Danny Ward (perkusja/wokal).

Źródło: PIAS
———-

MODEST MOUSE – „Strangers to Ourselves” (Sony Music)

Pierwsze od 8 lat nowa płyta kultowej indie-rockowej formacji Modest Mouse. Mają na koncie już 5 płyt studyjnych. Nowy album ‚Strangers To Ourselves’ nagrywany był od połowi 2012 roku w Portland w stanie Oregon w studiu Ice Cream Party należącym do lidera i mózgu grupy – Isaaca Brocka. Wszystkie 15 utworów na płycie wyprodukował Isaac Brock, wraz z gronem współpracowników: Andrew Weissem, Tuckerem Martine, Clayem Jonesem i Brianem Deckiem. Wśród gości pojawili się James Mercer (The Shins, Broken Bells) śpiewający w chórkach na całym albumie, a także m.in. Jim Fairchild (Grandaddy), Dann Gallucci (Cold War Kids) i Russell Higbee (Man Man). Album promuje oficjalne single „Lampshades on Fire” (wykonywany przez zespół na koncertach już do 4 lat!) „The Best Room”.

Źródło: SONY MUSIC