Czas najwyższy zapoznać się z albumami ze świata, które ujrzały świtało dzienne w I kwartale 2017 🙂 Podobnie jak w przypadku płyt polskich artystów, tak i teraz wszystkie krążki zachodnie są moim indywidualnym wyborem 🙂 Starałem się wyselekcjonować również blisko 50 płyt, na które warto zwrócić uwagę z najróżniejszych przestrzeni muzycznych. O różnej tematyce czy przesłaniu 🙂 Naturalnie wspomniane albumu mają bądź były a jeszcze inne będą obecne w moim autorskim programie „Warto Posłuchać” 🙂 Dziś pierwsza z trzech odsłon albumów ze świata 🙂 Miłej lektury 🙂

Julia Holter – „In The Same Room” (Sonic Records)

Album ‘In The Same Room’, zawdzięcza swój tytuł piosence z debiutanckiej płyty ‘Ekstasis’ Julii Holter z 2012 roku.

Ta nowa kolekcja obejmująca piosenki z całej kariery artystki, jest owocem dwudniowej sesji nagraniowej, jaką Julia odbyła ze swoim wspaniałym zespołem (Corey Fogel – perkusja, śpiew, Dina Maccabee – skrzypce, śpiew i Devin Hoff – kontrabas) w RAK Studios, zaraz po jej występie na głównej scenie Green Man Festival w Walii.

‘In The Same Room’, to pierwsze wydawnictwo Domino Documents, nowej nieregularnej serii nagrań na żywo, stworzonej by uchwycić ciągle ewoluujące aranżacje piosenek artystów Domino i ich zespołów u szczytu formy. Jest też nową wersją opowieści o dziełach Julii Holter z całej jej kariery.

 
źródło: Sonic Records

—

Depeche Mode – „Spirit” (Sony Music)

Depeche Mode – jeden z najważniejszych i najbardziej innowacyjnych zespołów w historii muzyki – wydaje nową, 14. w karierze studyjną płytę ‚Spirit’. Jest to efekt współpracy z producentem Jamesem Fordem z Simian Mobile Disco (odpowiedzialnym za płyty m.in. Foals, Florence & The Machine, Arctic Monkeys) i pierwsza nowa muzyka zespołu od czasu świetnie przyjętej płyty Delta Machine (2013), która zadebiutowała na 1. miejscu oficjalnych zestawień sprzedaży płyt w 12 krajach, także w Polsce. Album zbiera znakomite noty od wszystkich, którzy mieli okazję się z nim zapoznać – Magazyn Q uznał go za „jeden z najmocniej naładowanych energią albumów Depeche Mode od lat”. Promuje go singiel Where’s The Revolution, udostępniony we fragmencie na konferencji prasowej zespołu w Mediolanie jesienią 2016, gdzie zespół poinformował o zakończeniu pracy nad płytą i ogłosił europejską część trasy koncertowej. Potężnie brzmiący i wyjątkowo aktualny pod względem tekstowym utwór odznacza się pulsującym rytmem i groźną energią, którą podkreśla wokal Dave’a Gahana śpiewającego „Where’s the Revolution? Come on people you’re letting me down”.

Okładka i wszystkie elementy graficzne do ‚Spirit’ są dziełem stałego współpracownika kreatywnego zespołu – a także uznanego filmowca – Antona Corbijna.

Album ukazuje się w wersji CD Standard, 2CD (28-stronicowy booklet ze specjalną okładką i unikalnymi zdjęciami, a także 5 remixów przygotowanych przez Depeche Mode, Matrixxmana i Kurta Uenalę, zatytułowanych ‚Jungle Spirit Mixes’) , 2LP (2 winyle 180g, tracklista wersji standardj) oraz w specjalnym boxie z metalową przypinką (tracklista wersji deluxe).

W ramach promocji płyty Depeche Mode wystąpią 21 lipca 2017 r. na Stadionie Narodowym w Warszawie.

 
źródło: Sony Music

—

Jamiroquai – „Automaton” (Universal Music)

Największa gwiazda electro-soul-funku wróciła po siedmiu latach milczenia! Ósmy studyjny album nosi tytuł „Automaton”(31.03.2017 r. Premiera).

Utwór tytułowy płyty jest pierwszym nagraniem pilotującym całość, wraz z teledyskiem utrzymanym w stylistyce neo-noir science fiction. Reżyserem klipu jest Charlie Lightening, znany ze współpracy z takimi artystami jak Bjork czy Arcade Fire.

Kolejnym utworem promującym doskonały album Jay Kay’a jest kompozycja „Cloud 9”.
W teledysku pojawiają się ekskluzywne samochody, których fanem jest muzyk, a także siostra Penelope Cruz, aktorka Monica.

 
źródło: Universal Music

—

Jens Lekman – „Life Will See You Now” (Pias)

Krążek Jensa Lekmana „Life Will See You Now” ukazał się pod szyldem wytwórni Secretly Canadian. Humor jest kluczem do prawdziwej natury artysty, którego popowe utwory o smutnej tematyce zyskują optymistyczne brzmienie, a radosne lirycznie teksty opatrzone są smutnym muzycznym tłem. „What’s That Perfume” to był premierowy singiel natomiast kolejne to: „Evening Prayer” i „How We Met, The Long Version” promujące najnowsze wydawnictwo Lekmana.

 
źródło: Pias

—

Austra – „Future Politics” (Sonic Records)

„Future Politics”, trzeci album grupy Austra, najbardziej ambitny w ich dotychczasowym dorobku, wzywa do nadziei.

„Jest wezwaniem do walki ze zbliżającą się dystopią” – mówi Katie Stelmanis, która stoi na czele Austra, wspierana przez Mayę Postepski (Princess Century, TR/ST), Doriana Wolfa i Ryana Wonsiaka.

„Jest nie tylko nadzieją na przyszłość, ale też pomysłem na to, że każdy powinien pomóc w jej pisaniu, a jej granice są fascynujące i niekończące się. Nie chodzi o politykę, ale o przekraczanie granic na każdym polu”.

„Future Politics” to zbiór hymnów, przeznaczonych zarówno na parkiet, jak i do słuchania w słuchawkach. Przekonujących, że apokalipsa nie jest nieunikniona, a jest jedynie wynikiem ludzkich decyzji. Jest próbą stworzenia świata bez granic, gdzie ludzkie współczucie i ciekawość, zamiast napędzać zyski, napędzają technologiczne innowacje. Gdzie konieczność pracy jest niezbędna do kreatywności i rozwoju osobistego, a terror i zniszczenia dokonane przez kolonializm i dominację białych, są postrzegane jako mroczny czas w historii ludzkości. Album charakteryzują: galwaniczne beaty, wspaniałe, kinetyczne melodie i majestatyczny głos Stelmanis. „Future Politics” jest zrównoważony, pełen rozpędzonych rytmów i mocnych, syntezatorowych, chwytliwych tematów.

Stelmanis skomponowała, wyprodukowała i zrealizowała album z pomocą wspomnianej wcześniej Mayi Postepski, mającą wkład w produkcyjną stronę płyty. Za miksy odpowiadała Alice Wilder – koncertowy akustyk zespołu – zaś masteringiem zajęła się w Nowym Jorku Heba Kadry.

Album promował utwór ‘Utopia’ utrzymany w klimacie muzyki popowej. ‘Freepower’ dotyczy paradoksu niebezpieczeństw fizycznego świata, podczas gdy nasza zbiorowa świadomość ewoluuje, a nasze uzależnienie od siebie i systemów jest niepodważalne.
„Aby rozwiązać problem globalnego kapitalizmu, musisz myśleć na poziomie, na którym myśli globalny kapitalizm” – mówi Stelmanis.

 
źródło: Sonic Records

—

Erik Hassle – „Innocence Lost” (Sony Music)

Erik Hassle pochodzi i mieszka w Szwecji, ale brzmienie jego głosu przypomina takich artystów jak Prince czy Miguel, a jego wrażliwość muzyczna przywodzi na myśl Jamiego Woona i Jamesa Blake’a. Ma na swoim koncie wiele osiągnięć muzycznych z różnych dziedzin: napisał tekst przeboju Shakiry i Rihanny „Can’t Remember To Forget You”, usłyszeć go można w angelskiej wersji hitu „Alors on danse” Stormae, koncertował z Miką i MØ . Jego EP-ki uznawane były m.in. przez magazyn NYLON za objawienie roku, śmiało stawiane w jednej linii z dokonaniami Robyn czy Icona Pop.

Debiutancka płyta długogrająca zawiera wszystkie udostępnione wcześniej single – „No Words”, „Pathetic”,“Talk About It” (feat. Vic Mensa), “If Your Man Only Knew,” oraz “Innocence Lost” (feat. Tinashe) a także najnowszy – „Missing You”.

 
źródło: Sony Music
—

Amy Macdonald – “Under Stars” (Universal Music)

Kompozycja „Dream On” była pierwszym singlowym nagraniem zwiastującym nowy album Amy. O samej płycie artystka powiedziała tak: „Jestem dumna z tych piosenek i zadowolona z płyty. Jest na niej wiele niesamowitych momentów i naprawdę myślę, że znalazło się tu kilka moich najlepszych utworów. Jestem podekscytowana, że nareszcie mogę się tym podzielić z fanami” – przyznaje Amy Macdonald.

Piosenkarka zadebiutowała w 2007r. płytą „This Is The Life”, z której pochodzi przebój o tym samym tytule, który dotarł do 1. miejsca w 10 krajach na świecie! Artystka ma na swoim koncie ponad 5 milionów sprzedanych płyt.

 
źródło: Universal Music

—

Ed Sheeran – „Divide” (Warner Music)

Ukazała się trzecia studyjna płyta Eda Sheerana, „÷ (Divide)”. Jest to najważniejsza popowa premiera w I kwartale 2017 roku. Trzecie dzieło angielskiego artysty zostało wyprodukowane przez niego samego i Benny’ego Blanco (Rihanna, The Weeknd). Anglik skorzystał także z talentów producenckich Johnny’ego McDaida, Mike’a Elizondo i Steve’a Maca. Nagrania odbyły się w Los Angeles, Londynie, Suffolk oraz na transatlantyckim liniowcu „RMS Queen Mary 2”. Anglik jest też autorem okładki albumu. Sam ją wymyślił, a następnie namalował.

– „÷” zajmuje szczególne miejsce w moim sercu i wierzę, że to moje najlepsze dotychczasowe dzieło. Bardzo chciałem powrócić, a teraz jestem ogromnie podekscytowany perspektywą 3 marca – mówił Ed.

Jeśli chodzi o teksty, Ed Sheeran oddał w nich to, co dzieje się współcześnie na świecie oraz swoje prywatne emocje i doświadczenia. Sporo inspiracji dały mu podróże (Australia, Japonia, Islandia), które odbył w 2016 roku, związki z kobietami, jak i zdarzenia, które dotknęły jego rodzinę. Piosenka „Castle On The Hill”, napisana przez Eda i Benny’ego Blanco, opowiada o dorastaniu we Framlingham w hrabstwie Suffolk.

Muzycznie mamy mieszankę starannie zaaranżowanych, chwytających za serce ballad, trochę hiphopowych beatów, wyszukanego popu, powstałego z połączenia różnych elementów. Nie zabraknie oczywiście uwielbianej przed Eda akustycznej gitary.

 
źródło: Warner Music

—

Goldfrapp – „Silver Eye” (Pias)

„Silver Eye”(31.03.2017 r. Premiera) to następca „Tales Of Us” z 2013 r. Alison i Will spędzili 10 dni w Dallas ze zdobywcą nagrody Grammy – producentem Johnem Congleton’em (St. Vincent, John Grant, Wild Beasts). Do współpracy nad nowym materiałem muzycy zaprosili takich artystów jak Bobby Krlic aka The Haxan Cloa czy Leo Abrahams. Za miksy odpowiedzialny jest David Wrench (The XX, fka Twigs, Caribou). „Moon In Your Mouth” jest kolejnym singlem zwiastującym najnowszy krążek zespołu.

 
źródło: Pias

—

Muna – „About U” (Sony Music)

MUNA to amerykańskie trio tworzone przez Katie Gavin (wokal), Josette Maskin (gitara) oraz Naomi McPherson (gitara). Tworzą gitarowy pop, a ich brzmienie porównywane jest twórczości innego popularnego tria – sióstr Haim. Ich utwór „Loudspeaker”, tytułem przyniósł im uznanie krytyków i rzeszę fanów. Ich debiutancka płyta „About U” zawiera 11 piosenek, w tym promujący go singiel „I Know A Place”. Krażek ukazuje się na CD oraz winylu.

 
źródło: Sony Music

—

Take That – „Wonderland” (Universal Music)

Po dwóch latach od sukcesu albumu „III”, zespół Take That powróciło z ósmym studyjnym albumem „Wonderland”, który zawiera 11 nowych kawałków.

Członkowie zespołu, Gary Barlow, Howard Donald i Mark Owen również przy tworzeniu „Wonderland” zdecydowali się na współpracę z docenionymi producentami. Do projektu zaangażowani byli Tony Hoffer (Beck, Supergrass, Goldfrapp), Stuart Price (Madonna, The Killers, Gwen Stefani) oraz Mark Crossy (Arctic Monkeys, The Gaslight Anthem). To już drugi album zespołu w trzyosobowym składzie w ostatnim rozdziale imponującej historii zespołu. Album jest również pierwszym albumem dostępnym w wersji winylowej po „Everything Changes” z 1993.

Take That to jeden z głośniejszych brytyjskich zespołów z godną pozazdroszczenia karierą obejmującą aż trzy dekady. Grupa ustanowiła rekord wszech-czasów sprzedając 1,34 mln biletów w mniej niż 24 godziny (trasa koncertowa Progress Live Tour)!

W samej Wielkiej Brytanii aż siedem ich albumów i 15 singli znalazło się na szczycie list przebojów. Sprzedali ponad 45 mln płyt, wygrali sześć nagród Ivor Novello oraz osiem nagród BRIT. Na świecie, ich kawałki znalazły się na szczycie rankingów aż 54 razy, albumy – 35 razy! Ostatni studyjny album „III” z hitem „These Days” osiągnął natychmiastowy sukces zaraz po wydaniu w 2014 r. zajmując pierwsze miejsce na listach sprzedaży.

 
źródło: Universal Music

—

Hauschka – „What If” (Sonic Records)

Od czasu wydania debiutanckiego albumu ‘Substantial’ w 2004 roku, Volker Bertelmann, czyli Hauschka, powoli, ale pewnie zdobywał swoją reputację twórcy pomysłowej, wyróżniającej się muzyki fortepianowej.

Nie jest to specjalnie zaludniony obszar, ale porusza się po nim na własnych prawach, a niektóre z jego wcześniejszych dzieł śmiało można określić jako nowatorskie. Bertelmann w coraz bardziej pomysłowy sposób wydobywał ze swojego instrumentu niespotykane, euforyczne dźwięki i rytmy.

Biorąc pod uwagę jego zajęty kalendarz, zdumiewające wydaje się, że znalazł czas na nagranie ósmego solowego, studyjnego albumu. Od czasu wydanego w 2014 roku ‘Abandoned City’, ten pianista z Düsseldorfu, a wcześniej artysta hiphopowy (w latach dziewięćdziesiątych był członkiem God’s Favorite Dog) wydał kolekcję remiksów i odrzutów z sesji ‘Abandoned City’ – ‚A NDO C Y’, a także album koncertowy ‘2.11.14’. Zjeździł także świat mając swój wkład w taneczne przedstawienia, a także pracował z wieloma muzykami i zespołami. Ponadto zainteresował się pracą jako kompozytor muzyki filmowej, tworząc oprawę do wielu filmów dokumentalnych i pełnometrażowych.

W końcu jednak znalazł czas, by zabrać się za własny album.

„Moja praca solowa jest całkowicie autonomiczna i sam, od początku decyduję o każdym kroku, bez żadnych wpływów z zewnątrz” – mówi Bertelmann. „W przypadku ‘What If’, zdecydowałem, że to będzie moja najbardziej radykalna płyta. Liryczne partie fortepianu po prostu zniknęły, a górę wzięły szumy i elektroniczne brzmienia, które mnie teraz fascynują”. W praktyce oznacza to, że Bertelmann użył starego syntezatora Roland Jupiter 4 oraz harmonizera Eventide H3000, a także zaangażował się w będącą jego znakiem rozpoznawczym, technikę używania niezwykłych przedmiotów – na przykład narzędzi służących do czyszczenia, czy strojenia fortepianu. Co jednak ważniejsze – i co jest odstępstwem od jego dotychczasowej metodologii – zaprogramował partie na „samogrającym” fortepianie (także zwanym pianolą), bawiąc się tempem przygotowanych partii oraz ich brzmieniem, budując na tej bazie różne warstwy.

Nie po raz pierwszy Bertelmann zdecydował się umieścić swoją płytę w konceptualnych ramach. Jednak choć na przykład na ‘Salon Des Amateurs’ z 2011 roku, użył przygotowanych perkusyjnych cech fortepianu, by eksplorować swoją miłość do muzyki house i techno, ‘What If’, prowokuje refleksję wykraczającą poza muzyczną sferę. „Miałem pomysł by zrobić płytę, która w jakimś sensie będzie oświadczeniem na temat świata w jakim żyjemy i w jakim dorastają moje dzieci. ‘What If’ mówi o utopijnych koncepcjach i spekuluje na temat świata za trzydzieści lat.
Im bardziej czuję się poruszony tą kwestią, tym bardziej zastanawiam się, jaka aktywność jest potrzebna, by dokonać drastycznych zmian. Ciągle są ludzie, którzy ignorują globalne ocieplenie i inne podobne zagadnienia. Nawet naukowcy nie mogą ich przekonać, więc zdecydowałem się poświęcić ten album takim myślom. Ta płyta jest po to, aby pogłębić świadomość pewnych tematów. Nie chciałem jednak, aby to było zbyt ciężkie. To raczej jest zabawowe radzenie sobie z tym z naszej perspektywy”.
Prawdopodobnie jedna z najoryginalniejszych płyt 2017 roku i zadająca pytania o naturę świata w którym żyjemy, ‘What If’ redefiniuje pojęcie muzyki fortepianowej w dramatyczny i wyjątkowy sposób. Sprzeciwia się tym, którzy leniwie określają muzykę Hauschka zbyt szerokim pojęciem „nowa muzyka klasyczna”, a podkreśla jego status unikalnego i nieocenionego artysty.

źródło: Sonic Records